Marcelin Ślósarczyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcelin Seweryn Ślósarczyk
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1892
Bochnia

Data i miejsce śmierci

2 marca 1938
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

75 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu
kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Marcelin Seweryn Ślósarczyk (ur. 26 kwietnia 1892 w Bochni, zm. 2 marca 1938 w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Bochni, a następnie uzyskał absolutorium prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1912 był członkiem i działaczem Związku Strzeleckiego[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Pomimo usilnych starań nie otrzymał zgody na przeniesienie do Legionów Polskich[1]. Jego oddziałem macierzystym był 16 Pułk Piechoty Obrony Krajowej z Krakowa. Na stopień aspiranta oficerskiego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915, a na stopień podporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1916[2][3]. W 1916 został ranny, a po wyleczeniu ponownie skierowany na front[1]. W 1918 na czele swojej kompanii przystąpił do organizowanej przez Polską Organizację Wojskową na Ukrainie tzw. grupy mikulinieckiej[1]. Był dowódcą wyprawy na Proszowice, zakończonej całkowitym sukcesem. Zwycięsko brał udział w licznych walkach i potyczkach z Ukraińcami[1]. Po trzydniowej bitwie pod Mikulińcami dostał się do ukraińskiej niewoli. W czerwcu 1919 został z niej uwolniony[1].

7 czerwca 1919 został tymczasowo przydzielony do 36 Pułk Piechoty[4]. 21 czerwca tego roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 20 Pułku Piechoty[5]. W 1921 pełnił służbę w 76 Pułku Piechoty w Grodnie[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 393. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 1923–1928 pełnił służbę w 75 Pułku Piechoty w Królewskiej Hucie na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy II batalionu[8], a następnie kwatermistrza pułku[9][10]. W sierpniu 1928 został przeniesiony do Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 10A w Nisku na stanowisko dowódcy kompanii[11]. Z dniem 1 września 1932 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[12][13][14][15]. Do swojej śmierci pełnił służbę w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisku kierownika referatu[16]. Był również członkiem Rady Nadzorczej Spółki Wydawniczej „Kultura Fizyczna”[17].

Był żonaty. Zmarł 2 marca 1938 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Bochni przy ul. Orackiej (sektor III-13-23)[18][19].

Na stopień majora został mianowany pośmiertnie ze starszeństwem z 19 marca 1938 w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Wspomnienie pośmiertne 1938 ↓.
  2. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 77.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 277.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2259.
  5. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 72 z 3 lipca 1919 roku, poz. 2352.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 205, 875.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 43.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 408.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 353.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89, 185, 1097.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 340.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 431.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XII, 40, 435.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 34.
  15. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 34.
  16. ↑ a b c d Nekrolog ↓.
  17. ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 63, s. 4, 1938-03-04. Warszawa. .
  18. ↑ Podziękowanie. „Polska Zbrojna”. 78, s. 4, 1938-03-19. Warszawa. .
  19. ↑ Cmentarz Komunalny w Bochni przy ul. Orackiej. Grobonet. [dostęp 2020-08-02]..
  20. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 427.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 40 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
  22. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcelin_Ślósarczyk&oldid=72149638”