Major Wicher (powieść)

Major Wicher

Майор Вихрь

Autor	Julian Siemionow
Tematyka	II wojna światowa
Typ utworu	powieść
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	ZSRR
Język	rosyjski
Data wydania	1967 (pierwsze wydanie radzieckie)
Wydawca	w Polsce Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej
poprzednia Trzecia karta następna Siedemnaście mgnień wiosny

Major Wicher (ros. Майор Вихрь) – siódma pod względem chronolicznym (pod względem publikacji druga) część stworzonego przez Juliana Siemionowa cyklu powieści poświęconych radzieckiemu agentowi Stirlitzowi.

Fabuła

Druga połowa 1944. W rejonie okupowanego Krakowa ląduje grupa agentów GRU pod komendą majora „Wichra”. Ma ona za zadanie ocalić miasto przed zniszczeniem planowanym przez Niemców. Wsparciem dla czerwonoarmistów okazuje się przebywający w mieście SS-Standartenführer Max Otto von Stirlitz – agent NKGB pułkownik Maksym Maksymowicz Isajew...

Nawiązania historyczne

Julian Siemionow napisał powieść niedługo po ujawnieniu przez GRU działalności dowodzonej przez kpt. Jewhena Berezniaka grupy „Głos”. Innymi pierwowzorami „Wichra” byli kpt. Aleksieja Botiana i st. lejt. Owidija Gorczakowa.

Ekranizacja

W 1967 r. Jewgienij Taszkow wyreżyserował film na podstawie powieści „Major Wicher” z Wadimem Berojewem w roli tytułowej. W produkcji nie pojawiła się natomiast postać Stirlitza.

Zobacz też

• Siedemnaście mgnień wiosny
• Siedemnaście mgnień wiosny (powieść)
• Stirlitz
• Hans Kloss
• Baron von Goldring

Bibliografia

• Julian Siemionow, „Major Wicher”, Warszawa 1969.