Madaj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Madaj
Występowanie

Księga Rodzaju
1 Księga Kronik

Rodzina
Ojciec

Jafet

Madaj (hebr. מָדַי) – postać biblijna ze Starego Testamentu, jeden z siedmiu synów Jafeta (Rdz 10,2).

Uważany za protoplastę Medów[1][2][3]. Według apokryficznej Księgi Jubileuszów (Jub 10,35) Madaj, mąż córki Sema, nie chciał zamieszkać wraz ze swoimi braćmi na zachodzie i osiedlił się w krainach wschodnich pośród szwagrów[4]. Jego córka Melka miała natomiast poślubić Kainana (Jub 8,5)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eerdmans Dictionary of the Bible, edited by David Noel Freedman, Wm. B. Eerdmans Publishing, Grand Rapids 2000, s. 673.
  2. Andrew Knowles, The Bible Guide, Lion Publishing, Oxford 2001, s. 28.
  3. Watson E Mills, Roger Aubrey Bullard: Mercer Dictionary of the Bible. Macon: Mercer University Press, 1997, s. 430. ISBN 978-0-86554-373-7. OCLC 613917443. (ang.).
  4. James M. Scott, Geography in Early Judaism and Christianity. The Book of Jubilees, Cambridge University Press, Cambridge 2004, s. 78.
  5. Richard Bauckham, Jewish World around the New Testament, Baker Publishing Group, Grand Rapids 2010, s. 153.