Ludwik Brandys

Ludwik Brandys
Data i miejsce urodzenia	1902 ; Pawłowice (powiat pszczyński)
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1988 ; Katowice
Zawód, zajęcie	prawnik, urzędnik
	Odznaczenia

Ludwik Brandys (ur. 1902 w Pawłowicach, zm. 10 lutego 1988^[1] w Katowicach) – prawnik, powstaniec śląski, działacz plebiscytowy, urzędnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chłopskiej. Był członkiem Związku Filaretów w raciborskim gimnazjum, gdzie zdał maturę. Od 1920 roku służył ochotniczo w powiatowym Polskim Komitecie Plebiscytowym w Raciborzu. Był zaprzysiężony w Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Po plebiscycie na Górnym Śląsku został aresztowany i uwięziony w Raciborzu, skąd uciekł 4 maja 1921 roku. Walczył w III powstaniu śląskim, biorąc udział w walkach na linii Turze-Dziergowice-Bierawa-Kędzierzyn. Po 1922 roku podjął studia prawnicze, które ukończył w roku 1929 w Poznaniu. Następnie pełnił funkcję asesora sądowego w Toruniu, Lublińcu oraz Katowicach, gdzie również był dyrektorem w administracji miejskiej. W latach 1931–1933 był prezesem oddziałów młodopowstańczych przy Związku Powstańców Śląskich w powiecie lublinieckim.

Podczas II wojny światowej przewodził ewakuacji Katowickiego magistratu i sądów. Podczas ewakuacji został ranny na dworcu w Krakowie od bomby lotniczej. Następnie do końca wojny pracował jako tokarz w fabryce Fablok w Chrzanowie.

Po wojnie był pracownikiem administracji miejskiej w Katowicach oraz wiceprezesem Okręgowej Komisji ds. Szkód Górniczych. W latach 1950–1951 był współorganizatorem Wojewódzkiej Komisji Arbitrażowej w Katowicach.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi^[2]
Srebrny Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)^[3]
Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi
Śląski Krzyż Powstańczy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Bartłomiej P. Wróblewski: K! Silesia. www.archiwumkorporacyjne.pl, 12 lipca 2008. [dostęp 2011-06-02]. (pol.).
↑ red. Franciszek Hawranek: Encyklopedia powstań śląskich. s. 54.
↑ M.P. z 1946 r. nr 31, poz. 59 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomienia uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

red. Franciszek Hawranek: Encyklopedia powstań śląskich. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982. (pol.).

[arc-1] Bartłomiej P. Wróblewski: K! Silesia. www.archiwumkorporacyjne.pl, 12 lipca 2008. [dostęp 2011-06-02]. (pol.).

[enc-2] red. Franciszek Hawranek: Encyklopedia powstań śląskich. s. 54.

[3] M.P. z 1946 r. nr 31, poz. 59 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomienia uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.

[1]

[2]

[3]