Przejdź do zawartości

Lech Niedźwiedziński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Niedźwiedziński
Pseudonim

23 kwietnia 1948

Data urodzenia

Leszno

Instrumenty

gitara elektryczna, harmonijka ustna, gitara basowa

Gatunki

blues-rock, rock, blues, jazz-rock

Zawód

muzyk, instruktor prowadzący zespoły muzyczne

Aktywność

od 1964

Powiązania

Faustyn Lesiorz, Aleksander Mrożek, Andrzej Pluszcz, Stanisław Kasprzyk, Witek Łukaszewski, Wiesław Lustyk, Wojciech Skowroński, Zenon Strzałkowski, Andrzej Mikołajczak, Zygmunt Szram, Wojciech Korda, Andrzej Nebeski, Katarzyna Sobczyk, Helena Majdaniec, Jarosław Jaromi Drażewski, Kasa Chorych, Jerzy Styczyński, Marco Bartoccioni, Wild Shooter Band i in.

Instrument
gitara elektryczna
Zespoły
Emil i Dentyści
Uśmiech Hadesu
Hades
Jupiter
Imperium
Replay
Transfer
Woytek Band
Hot Mix
Droga do nieba
Blues & Funky Fun
Lech Niedźwiedziński Funky Band
i in.

Lech Niedźwiedziński (ur. 23 kwietnia 1948 w Lesznie) – polski gitarzysta blues-rockowy i rockowy, wokalista, kompozytor, autor tekstów, animator kultury i instruktor prowadzący zespoły muzyczne[1][2]. Niegdyś również basista – jako gitarzysta i wokalista sporadycznie wspomaga się harmonijką ustną[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Debiutował w 1964 roku, grając w amatorskich zespołach muzycznych w Liceum Ogólnokształcącym w Lesznie, zaś w czasie studiów na Uniwersytecie Wrocławskim we Wrocławiu, będąc basistą i wokalistą młodzieżowej grupy Emil i Dentyści (1968–1969)[2][3], którą współtworzył przy klubie Dwudziestolatka wraz z: Faustynem Lesiorzem (śpiew, gitara rytmiczna), Aleksandrem Mrożkiem (gitara prowadząca), Andrzejem Pluszczem (pianino, śpiew) i Stanisławem Kasprzykiem (perkusja)[3][4].

Po ukończeniu studiów powrócił do rodzinnego Leszna, gdzie od 1970 roku liderował założonemu przez siebie i działającemu w Wolsztynie i w Lesznie, hard-rockowemu zespołowi Uśmiech Hadesu, który około 1973 roku zmienił nazwę na Hades, grając od tej pory kilkunastominutowe suity spod znaku rocka progresywnego z elementami art-rocka i jazz-rocka oraz krótsze utwory spod znaku bluesa i rocka[5][6]. Formacja była wyróżniana i nagradzana na Wielkopolskich Rytmach Młodych w Jarocinie (wyróżnienie w 1975; I nagroda, tj. „Złoty Kameleon” w 1976[7]), Muzycznej Jesieni w Grodkowie (nagroda za suitę Taniec Światowida w 1979) i Folk Blues Meetingu w Poznaniu (1980)[3][6]. Zespół występował na festiwalach jarocińskich, także w latach 1971 i 1978[3], zaś w czerwcu 1980 roku został rozwiązany[6]. 5 maja 2024 roku nakładem wydawnictwa Kameleon Records, ukazał się album Hadesu z nagraniami archiwalnymi z lat 1979–1980 pt. Taniec Światowida[5][8]. W latach 1980[6]–1985 leszczyński muzyk był gitarzystą zespołów rockowych: Transfer, Jupiter, Imperium i Replay (liderem grupy był Witek Łukaszewski[9])[3][2].

W latach 1986–1990 współpracował z wokalistą i pianistą z Wojciechem Skowrońskim w jego zespole Woytek Band[1]. W czerwcu 1987 roku w Studiu Nagrań Muzycznych PR Poznań „Giełda”, nagrał jego czwarty longplay pt. Jak się bawisz? i piosenkę do programu telewizyjnego pt. Dziecko potrafi, a także podkład muzyczny do filmu reklamowego samochodu – prawdopodobnie marki Polonez (po latach Niedźwiedziński nie ma całkowitej pewności, co do marki samochodu)[1].

Współpracę z Wojciechem Skowrońskim rozpocząłem jesienią 1986 roku. W zespole Wojtka zwolniło się miejsce gitarzysty, bo grający dotychczas Tomek Dziubiński dostał kontrakt zagraniczny. Do zespołu zarekomendował mnie Wiesław Lustyk – perkusista z którym grałem wcześniej w rockowej grupie Replay. Wojtkowi bardzo odpowiadał mój styl gry oparty na rytmie, bo przecież szybkie boogie-woogie i podziałowe partie wokalne wykonywane scatem to jego żywioł... Ten styl śpiewu był znakiem rozpoznawczym Wojtka... Po kilku próbach pojechałem na trasę Dinozaury polskiego rocka – organizowaną przez Franciszka Walickiego... Występowaliśmy w większych miastach Polski, grając wspomnieniowy repertuar z lat 60. wraz z Wojciechem Kordą, Andrzejem Nebeskim, Katarzyną Sobczyk, Heleną Majdaniec i muzykami grającymi niegdyś w „kolorowych” zespołach big beatowych... Trasa była XX dużym wydarzeniem muzycznym, anonsowanym i relacjonowanym w Telewizji. Nasz koncert zarejestrowano w Chorzowie (1986). Ponadto poznańska Telewizja nagrała nasz występ w Auli Uniwersyteckiej w Poznaniu (1987). W 1988 roku występowaliśmy na festiwalu Leverkusener Jazztage w hali miejskiej Leverkusen w Niemczech. Festiwal organizowany jest co roku do dziś i prezentuje jazzowych artystów z całego świata... Po festiwalu była krótka trasa w niemieckich klubach muzycznych (Stuttgart, Solingen)... W Polsce graliśmy regularne koncerty, co było naszym źródłem utrzymania. Warto zaznaczyć że występując w niemieckich klubach, graliśmy bluesy i standardy jazzowe obok polskojęzycznych rock and rolli i boogie... Niestety w latach 80. w Polsce. Klubowe granie w tym stylu należało do rzadkości... W 1988 roku zarejestrowaliśmy udany koncert w Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu. Ponownie wyjechaliśmy na Festiwal do Leverkusen w 1989 roku. I na koncerty do Berlina i Kolonii... Graliśmy również za wschodnia granicą... W tymże roku wystąpiliśmy dla Polonii na Białorusi i Litwie... Również w 1989 roku występowaliśmy na festiwalu w Opolu z piosenką Katarzyny Gaertner Kozi Blues... Na przełomie 1990/91 roku zawiesiliśmy działalność ze względu na chorobę Wojtka i konieczną rekonwalescencję po operacji. Niestety wokalnie Wojtek już nie odzyskał sprawności i już więcej niczego nie zagraliśmy... Występowaliśmy jako „Woytek Band” w stałym składzie: Wiesław Lustyk – perkusja, Lech Niedźwiedziński – gitara, Zenon Strzałkowski – gitara basowa oraz zmieniający się keyboardziści na występach w kraju, gdy akompaniowaliśmy również innym wykonawcom: Andrzej Mikołajczak, Ryszard Szutta (także saksofon), Zygmunt Szram, Jerzy Grabowski.

Lech Niedźwiedziński, Strona poświęcona pamięci Wojciecha Skowrońskiego

W latach 1991–1995 zasilał składy zespołów bluesowych Hot Mix i Droga do nieba, które powstały na bazie muzyków leszczyńskich[3]. Od stycznia 2002 roku sporadycznie występuje z Jarosławem Jaromin Drażewskim i jego zespołem Blues Flowers[9]. Ponadto obydwaj wystąpili gościnnie z Kasą Chorych[9]. Od wiosny 2007 roku gitarzysta prezentował bluesowo-rockowy program zatytułowany Rhythm Machine w oparciu o byłych muzyków zespołu Wojciecha Skowrońskiego, tj.: Zenona Strzałkowskiego (gitara basowa) i Wiesława Lustyka (perkusja)[2].

W 2009 roku założył zespół Blues & Funky Fun, który wykonywał program autorski i który wraz z nim współtworzyli: Tomasz Nowicki (harmonijka ustna), Joanna Dudkowska (gitara basowa) i Tomasz Boguś (perkusja)[3]. Z zespołem występował gościnnie Jarosław Jaromi Drażewski[9]. W tym składzie grupa ma na swym koncie liczne występy w klubach i na festiwalach bluesowych (m.in. Blues Express w Zakrzewie, Blues Folk Meeting w Reszlu[10], Festiwal Rock, Blues i Motocykle w Łagowie[11])[3]. W 2013 i 2014 roku po zmianie składu (w 2013 roku dołączył gitarzysta Jacek Tamborski i basista Witold Kalitka) zespół dwukrotnie wystąpił w Jarocinie w ramach cyklu Jarocin Come Back[3].

Obecnie występuje Lech Niedźwiedziński Funky Band[3]. W sierpniu 2017 roku grupa nagrała album pt. Miłość jak głód. Zespół okazjonalnie występuje także z innymi wykonawcami: kilkukrotnie z Jerzym Styczyńskim, włoskim Wild Shooter Bandem oraz z liderem tego zespołu Marco Bartoccioni’m (2014, 2015 i 2018)[3]. Po kilku latach Funky Band rozrósł się do kwintetu, który wraz z jego liderem tworzą: Jacek Tamborski (gitara), Piotr Piotrowski (keyboard), Krzysztof Droździk (gitara basowa), Tomasz Boguś (perkusja)[3]. W styczniu 2020 roku formacja zarejestrowała zarejestrowała swój koncert w Bibliotece Ratuszowej w Lesznie, który został utrwalony na nośniku blu-ray[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Piotr Przybylski: Lech Niedźwiedziński. wojciechskowronski.pl, 2009-04-06. [dostęp 2023-12-12]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e Lech Niedźwiedziński: Lech Niedźwiedziński. last.fm, 2011-06-23. [dostęp 2023-12-12]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m Piła czuje bluesa: Zespoły: Lech Niedźwiedziński/Funky Band. leszno.pl. [dostęp 2023-12-12]. (pol.).
  4. ↑ Bogusław Klimsa: Rock we Wrocławiu 1959-2000. Wrocław: Wydawnictwo c2, 2016, s. 101. ISBN 978-83-63037-19-2.
  5. ↑ a b Michał Szała: Legenda rocka z Leszna na nowo odkryta!. leszno.nowinylokalne.pl, 2024-05-09. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
  6. ↑ a b c d Hades – Taniec Światowida (KAMCD 132, 2024) info: książeczka do płyty
  7. ↑ Wielkopolskie Rytmy Młodych. Laureaci: 1976. venco.com.pl. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
  8. ↑ Hades – Taniec Światowida. discogs.com. [dostęp 2024-05-13]. (ang.).
  9. ↑ a b c d Jarosław Jaromi Drażewski: Lech Niedźwiedziński. jaromi.com. [dostęp 2023-12-12]. (pol.).
  10. ↑ Blues Folk Meeting 2011. leksykonkultury.ceik.eu, 2014-07-07. [dostęp 2023-12-12]. (pol.).
  11. ↑ Monk: XVI Rock Blues i Motocykle 7-10 lipiec (Łagów). motologer.pl, 2011-07-06. [dostęp 2023-12-12]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lech_Niedźwiedziński&oldid=73910994”