Kunszi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kunszi – dosłownie "podstawa wszystkiego", pojęcie używane w filozofii buddyzmu tybetańskiego, a zwłaszcza dzogczen. W trakcie medytacji doświadczana jest jako niezrodzona esencja umysłu, naturalny pierwotny stan, pusta przestrzeń w której powstają wszystkie zjawiska egzystencji.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Sogjal Rinpocze, Tybetańska księga życia i umierania, Warszawa, Wydawnictwo Mandala, 2005.
  • Namkhai Norbu, Kryształ i ścieżka światła. Sutra, tantra i dzogczen, Wydawnictwo A, 2001, ISBN 83-914807-5-5.
  • Norbu Czogjal Namkhai, Dzogczen. Stan doskonałości samej w sobie, Wydawnictwo A, 1998.
  • Tenzin Wangyal, Cuda naturalnego umysłu. Esencja dzogczen w rdzennej tybetańskiej tradycji Bön, Wydawnictwo Verbum Marek Górny, Katowice 1994, ISBN 83-7058-015-7.