Kontrola cen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kontrola cen - forma regulacji, obejmuje ustalanie cen minimalnych bądź maksymalnych. Aby zapewnić producentowi dochód, państwo ustala cenę minimalną na jego dobra. Zaś by pozbyć się monopoli ustala ceny maksymalne. Kontrola cen zwiększa efektywność alokacyjną, jak i efektywność X.

Techniki bezpośredniej kontroli cen:

  • ustalanie maksymalnej marży zysku
Cel to zapobieganie nadmiernego wzrostu cen i nadużycia siły rynkowej przez monopolistę.
  • ustalanie maksymalnej stopy zwrotu (zysku) od zainwestowanego kapitału
Zwiększenie zysków poprzez wybieranie kapitałochłonnych technik produkcji,
kosztem technik zapewniających efektywność alokacyjną.
Ustalenie pułapu cenowego przez urząd regulacyjny ma skłonić przedsiębiorstwo do podejmowania
decyzji prowadzących do efektywności alokacyjnej. W ten sposób monopolista nie może podnieść cen.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]