Konstytucyjna Partia Unii
| Państwo | |
|---|---|
| Przewodniczący | |
| Data założenia |
1859 |
| Data rozwiązania |
1861 |
| Ideologia polityczna |
Konstytucyjna Partia Unii[1], także Partia Unii Konstytucyjnej[2] (ang. Constitutional Union Party) – partia polityczna istniejąca i działająca w Stanach Zjednoczonych w latach 1859–1861.
Partia Unii Konstytucyjnej zaczęła się formować, kiedy to amerykańskie partie polityczne ulegały rozłamom, wynikającym z różnic w kwestii niewolnictwa oraz grożącej secesji Południa[3]. W Partii Republikańskiej o urząd prezydenta rywalizowali William H. Seward i Abraham Lincoln[4]. W Partii Demokratycznej spór toczyli Stephen A. Douglas i John Cabell Breckinridge[5]. Jeszcze przed kampanią poprzedzającą wybory prezydenckie w 1860 roku, w 1859 roku powstała Konstytucyjna Partia Unii, złożona z dawnych wigów i nic niewiedzących[6]. Członkowie tej formacji nie zajmowali stanowiska w głównych sprawach spornych, pragnąc jedynie zachowania jedności kraju[3]. W ich programie nie znalazło się nic na temat kwestii niewolnictwa, a ich głównym hasłem było „Konstytucja, unia stanów i egzekucja prawa”[7]. Liczyli, że nie skupiając się na kontrowersyjnych kwestiach i podkreślając patriotyzm zyskają sympatię umiarkowanych wyborców, zarówno z Północy jak i z Południa[7]. Częściowo odniosło to skutek, gdyż do jej zwolenników należeli także unioniści ze stanów południowych[3].
Na konwencji wyborczej w Baltimore 9-10 maja 1860 roku członkowie nowej partii udzielili Johnowi Bellowi nominacji prezydenckiej i Edwardowi Everettowi nominacji wiceprezydenckiej w listopadowych wyborach[7]. Mieli nadzieję, że rozbieżności w dwóch głównych obozach politycznych doprowadzą do pata i konieczności wyboru prezydenta przez Izbę Reprezentantów[7]. Bell uzyskał ponad 590 tysięcy głosów powszechnych (12.6% całości) i 39 głosów elektorskich[8]. Krótko po wybuchu wojny secesyjnej partia uległa rozpadowi[6].
| Wybory prezydenckie | Kandydat | Głosy powszechne | Głosy elektorskie |
|---|---|---|---|
| 1860 | John Bell | 590 631[9] | 39[10] |
| Wybory do Izby Reprezentantów | Liczba mandatów[11] |
|---|---|
| 1860 | 2 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 315.
- ↑ A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 32.
- ↑ a b c I. Rusinowa: Z dziejów amerykańskich partii politycznych. s. 81.
- ↑ A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 29.
- ↑ M. Jones: Historia USA. s. 242.
- ↑ a b Constitutional Union Party, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-04-07] (ang.).
- ↑ a b c d M. Jones: Historia USA. s. 243.
- ↑ L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 316.
- ↑ US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-09-28]. (ang.).
- ↑ Electoral College Box – 1860. NARA. [dostęp 2017-09-28]. (ang.).
- ↑ Party Divisions of the House of Representatives. United States House of Representatives. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).
- Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).
- Izabella Rusinowa: Z dziejów amerykańskich partii politycznych. Warszawa: Egross, 1994. ISBN 83-85253-52-1. (pol.).
- Maldwyn Jones: Historia USA. Gdańsk: Marabut, 2002. ISBN 83-916989-0-4. (pol.).