Kolegiata św. Piotra i Pawła w Carmagnoli

Kolegiata św. Piotra i Pawła w Carmagnoli

Chiesa collegiata dei Santi Pietro e Paolo

Fasada główna (Piazza Verdi)
Państwo	Włochy
Miejscowość	Carmagnola
Adres	Corso Sacchirone, 9, 10022 Carmagnola TO
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
	Archidiecezja Turynu
Wezwanie	Piotr Apostoł, Paweł z Tarsu
Historia Data rozpoczęcia budowy 1492 Data zakończenia budowy 1514 Data poświęcenia 25 marca 1514 Aktualne przeznaczenie czynny kościół Fundator Ludwik I (markiz Saluzzo)
Dane świątyni Styl późny gotyk, neogotyk Architekt Giorgino Costanza Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Piemontu Kolegiata św. Piotra i Pawła w Carmagnoli
Położenie na mapie Włoch Kolegiata św. Piotra i Pawła w Carmagnoli
44°50′45,3901″N 7°43′02,7901″E

Kolegiata św. Piotra i Pawła w Carmagnoli (wł. Chiesa collegiata dei Santi Pietro e Paolo) – późnogotycki rzymskokatolicki kościół zlokalizowany w centrum miasta Carmagnola we Włoszech (Piemont), przy Piazza Giuseppe Verdi, należący do archidiecezji turyńskiej.

Historia

Widok od prezbiterium i Via Gardezzana z pierwotnym murem (po lewej)

Budowę świątyni, powstałej z inicjatywy parafian, wsparł markiz Saluzzo Ludwik I, który promował tę inicjatywę wraz z papieżem Sykstusem IV. W styczniu 1474 papież wydał pozwolenie, jednak pierwszy kamień wmurowano dopiero w 1492 w obecności Margherity di Cominges, siostry markiza Saluzzo. W 1497 lokalna kapituła powierzyła nadzór nad pracami budowlanymi kanonikowi Giorgino Costanza z rodu Costigliole, który kierował budową do 1512. Kościół został konsekrowany 25 marca 1514 (mimo trwających jeszcze prac wykończeniowych) przez prałata Vacca, biskupa Saluzzo.

Architektura

Bazylikowy, trójnawowy obiekt reprezentuje styl późnogotycki. Nawa środkowa podzielona jest na sześć prostokątnych przęseł i zakończona wieloboczną absydą nakrytą sklepieniem żebrowym. Pierwotny mur kościoła zachował się częściowo od strony Via Gardezzana. Pod koniec XVII wieku zbudowano barokową dzwonnicę, a w XVIII wieku przebudowano zakrystię, która jest ozdobiona dekoracją sztukatorską, autorstwa mistrza Papa z Lugano. Fasada główna (od strony Piazza Giuseppe Verdi) jest dziełem inżyniera Alessio Ragazzoniego z Turynu, który wykonał ją w latach 1893–1896 w stylu neogotyckim. Pierwotnie była ona wykończona w naturalnej cegle, podobnie jak to ma miejsce w przypadku sąsiedniego kościoła Świętej Trójcy i św. Filipa Neri.

Wnętrze

Wnętrze kościoła zostało rygorystycznie zregotyzowane w XX wieku. W kaplicach mieszczą się dzieła malarskie i rzeźbiarskie o znacznej wartości, m.in. marmurowy ołtarz główny zaprojektowany w 1726 przez Francesco Gallo z Monregalese oraz witraże absydy wykonane w 1907 przez niemiecką pracownię Heinricha Oidtmanna, według projektu autorstwa Giuseppe Roostera z Turynu. Cenna jest również kaplica różańcowej ze sztukaterią Domenico Beltramellego i dwoma dużymi płótnami (Pokłon Trzech Króli i Pokłon Pasterzy), jak również kaplica Najświętszego Krucyfiksu, zbudowana w 1677 na polecenie kanonika Ludovico Talesio, rycerza zakonu świętych Maurycego i Łazarza. Kaplica Bożego Ciała została zrealizowana w 1545. Jest ozdobiona płótnem przedstawiającym Złożenie Krzyża.

W kościele znajduje się cenne płótno Guglielmo Caccii przedstawiające Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, oryginalnie namalowane dla kościoła San Bernardino di Carmagnola oraz cykl XVII-wiecznych dzieł drewnianych (ambona i chór zaprojektowany przez Giovanniego Bartolomeo i Benedetto Tiffnera). Rzeźba Niepokalanej Dziewicy z Dzieciątkiem jest autorstwa Michele Enaten z Asti. Jest ona obnoszona w corocznej procesji z okazji święta 8 grudnia.

Galeria

• 
  Dzwonnica
• 
  Wnętrze
• 
  Ołtarz główny