Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Turzu
 A-1189 z 11.11.1987
| |||||||||||||
.JPG) Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Turzu | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
ul. Kościelna 8, Turze | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Tczew  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu tczewskiego  | |||||||||||||
 54°05′43,9″N 18°37′24,1″E/54,095528 18,623361
| |||||||||||||
Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Turzu – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się we wsi Turze, w gminie Tczew, w Województwie pomorskim. Należy do dekanatu skarszewskiego diecezji pelplińskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół w stylu neogotyckim, o wystroju neobarokowym wzniesiono w latach 1913–1918. Pierwotnie służył on ewangelikom, a decyzja o utworzeniu ewangelickiej parafii zapadła w 1912.
- 1 grudnia 1918: generalny Superintendent Reinharda z Gdańska uroczyście poświęcił nowo zbudowaną świątynię.
- Lipiec 1920 – październik 1928: parafią zarządzał Jan Friedlich, ówczesny proboszcz z Tczewa[1].
- 1945: przejęcie świątyni przez katolików[2]. W wyniku II wojny światowej kościół uległ poważnym uszkodzeniom. Zostały one częściowo naprawione, a potem odbyło się uroczyste poświęcenie kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Poświęcenia dokonał ks. Paweł Czaplewski, ówczesny dziekan tczewski i proboszcz parafii w Miłobądzu[1].
- 1953: kościół stał się filią parafii w Godziszewie[3].
- 1 marca 1969: ustanowienie ośrodka duszpasterskiego w Turzu. Placówkę objął ks. Stanisław Mokwa, późniejszy pierwszy proboszcz parafii[3].
- 1970, kwiecień: Ustawiono przed kościołem krzyż misyjny.
- 1972: zmieniono wezwanie kościoła z Niepokalanego Poczęcia NMP na Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W tym samym roku wyremontowano organy[1].
- 1973: Wykonano 14 stacji Drogi Krzyżowej[1].
- 1 sierpnia 1974: Dekretem bpa Bernarda Czaplińskiego ośrodek duszpasterski przekształcono w parafię, której przekazano kościół filialny pw. Św. Mikołaja w Dalwinie, należący wcześniej jako filia do parafii Miłobądz[3].
- 4–5 maja 1975: Do kościoła sprowadzono posoborowy ołtarz wykonany z drewna.
- 1976, kwiecień: renowacja wnętrza kościoła parafialnego. Kazimierz Falkowski wykonał obraz MBNP umieszczony w ołtarzu głównym[1].
- 1993, maj: w darze dzieci i rodziców pierwszokomunijnych do kościoła ufundowano dwie nowe tarcze zegara na kościelną wieżę, odremontowano mechanizm zegara na wieży. W grudniu tego roku ufundowano figury św. Józefa Robotnika i Najświętszego Serca Pana Jezusa i chrzcielnicę.
- 27 czerwca 1999: odpust parafialny, podczas którego odbyła się konsekracja i zawieszenie dwóch nowych dzwonów[1].
- 2001: Obraz Matki Bożej wraz z ołtarzem został odnowiony i wzbogacony złoceniami przez artystę konserwatora Ryszarda Gołuńskiego, pochodzącego ze Starogardu Gdańskiego[1][4].
- 2006, kwiecień: nowe elementy wyposażenia kościoła (tj. krzyż procesyjny, lichtarz, świeczniki i figura Zmartwychwstałego)[5].
- 2009, czerwiec: renowacja krzyża misyjnego[6].
- 2009-2011 – renowacja witraży kościoła przez gdańską firmę PM-Witraż s.c. Pojawiły się wówczas witraże ukazujące św. Ritę, św. Ojca Pio, św. Faustynę, bł. Jana Pawła II, bł. ks. Jerzego Popiełuszkę, oraz bł. ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego[6].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Kościół ma nietypowe wnętrze, ponieważ ławki dla wiernych swoim kształtem przypominają teatr, ustawione w trzech kolumnach, na posadzce stopniowo opadające się w kierunku Prezbiterium[1]. Kościół ma dwa balkony: jeden z organami, umieszczony za ołtarzem, i drugi z ławkami dla wiernych, wokół trzech ścian kościoła. Zarówno balkony, jak i ołtarz wykonane są z drewna, bogato zdobionego malowidłami. Pod kościołem, od strony prezbiterium znajduje się kaplica przedpogrzebowa. W kościele, przy bocznych ołtarzach znajdują się w relikwiarzach relikwie św. Rity i św. Jana Pawła II, a nad nimi figury Jezusa i Józefa Robotnika[potrzebny przypis].
Wieża kościelna[edytuj | edytuj kod]
Wewnątrz wieży kościelnej znajduje się czynny mechanizm zegara. Prócz niego na wieży znajdują się również trzy dzwony[7] poruszane napędami elektrycznymi.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Kościół parafialny Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Turzu -
Kościół od strony parkingu -
Kościół od strony parkingu -
Wieża kościelna -
Kapliczka przed kościołem
.JPG)
.JPG)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Ewa Stapel, Od korzeni. Poznajemy mieszkańców oraz ziemię tczewską, Turze i okolice, nakł. aut, 2002, ISBN 83-916142-4-7, OCLC 958218194 [dostęp 2022-05-24].
- ↑ Parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Turzu [online], Portal internetowy Diecezji Pelplińskiej, 10 marca 2021 [dostęp 2022-05-23] (pol.).
- ↑ a b c Turze woj. pomorskie – Parafia rz.-kat. pw. MB Nieustającej Pomocy – Genepedia [online], genepedia.pl [dostęp 2022-05-23].
- ↑ Nasi Patronowie [online], pelplin.home.pl [dostęp 2022-03-13].
- ↑ Rok 2006 [online], pelplin.home.pl [dostęp 2022-03-13].
- ↑ a b Ogłoszenia 2008/09 [online], pelplin.home.pl [dostęp 2022-03-13].
- ↑ Dzwony polskich wież #13: Turze – Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Turzu. [dostęp 2022-03-13].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ks. Józef Pick, „Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Turzu”, 1994