Kościół św. Jerzego w Goleniowie
| kościół parafialny | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
ul. gen. Wł. Andersa 6, | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||
| Relikwie |
św. Jerzego | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Goleniowa  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego  | |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Goleniów  | |||||||||||||||
 53°33′30,307″N 14°49′46,416″E/53,558419 14,829560
| |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Kościół św. Jerzego w Goleniowie – siedziba rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem. Świątynia wybudowana w 80. XX wieku na bazie starszej, niemieckiej z początków XX wieku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przed 1945[edytuj | edytuj kod]
Pierwotna budowla powstała w latach 30. XX wieku jako świątynia katolicka dla wiernych z powiatu nowogardzkiego. W roku 1930 na terenie całego powiatu mieszkało ok. 400 osób wyznania katolickiego (z tego 110 w samym Goleniowie), lecz liczba ta systematycznie rosła. W 1939 roku wiernych było już trzykrotnie więcej. Tymczasem najbliższy kościół katolicki znajdował się w Borzysławcu[2].
Początkowo kościół planowano wybudować na działce w pobliżu dworca kolejowego. Zakup jednak trzykrotnie się nie powiódł, co ks. dr Paul Steinmann, komisarz biskupi ds. Pomorza, uzasadniał „antykatolickimi postawami w radzie miejskiej”[3]. Ostatecznie w 1928 roku za pośrednictwem proboszcza z Borzysławca nabyto działkę przy dzisiejszej ulicy gen. Andersa (ówcześnie Gartenstadtallee). W budowę włączyło się stowarzyszenie Bonifacego, dzięki czemu udało się sprawnie zgromadzić materiały i wybudować kościół w niespełna pół roku. 27 lipca 1930 roku ks. dr Steinmann poświęcił kamień węgielny, a już 27 grudnia biskup Christian Schreiber konsekrował świątynię[3]. Budowę nadzorował berliński architekt August Kaufhold. Ostatnim niemieckim duszpasterzem był ks. Georg Kubiak, który pracował w parafii od 15 stycznia 1937 roku. Znał język polski i odprawiał msze także dla pierwszych polskich mieszkańców[4].
Po 1945[edytuj | edytuj kod]
Powojennym duszpasterzem został ks. Franciszek Włodarczyk TChr (1911-2000)[5]. Dzień po przybyciu do miasta, 9 września o godzinie 9:00, odprawił w kościele pierwszą mszę. Tydzień później, w niedzielę 16 września, miała miejsce oficjalna, uroczysta liturgia, na którą zaproszono przedstawicieli władz lokalnych[6]. Wobec napływu nowych mieszkańców wyznania katolickiego, niewielka poniemiecka świątynia przestała być wystarczająca. Już w 1946 roku postanowiono dobudować nawę boczną oraz chór[7]. Parafianie pochodzący z Wilna ufundowali kopię obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej[1]. W 1949 roku do parafii przybyły siostry zakonne obrządku wschodniego ze Zgromadzenia Sióstr Służebnic Niepokalanej Maryi Panny[8].
W 1960 roku odbudowano zniszczony podczas wojny kościół pw. św. Katarzyny, a rok później przeniesiono tam siedzibę parafii. 4 marca 1974 roku biskup szczecińsko-kamieński Jerzy Stroba na nowo powołał do życia parafię pw. św. Jerzego. Proboszczem został ks. Bogdan Schmidt (ur. 1939), który administrował parafią aż do stycznia 2014 roku[9]. To on zainicjował przebudowę kościoła. Prace rozpoczęto 21 lipca 1980 roku zgodnie z projektem architektonicznym Adama Marii Szymskiego[10]. Uroczyste poświęcenie świątyni przez biskupa Jana Gałeckiego nastąpiło 21 grudnia 1987 roku[11].
Wystrój[edytuj | edytuj kod]
Współczesną bryłę świątyni charakteryzuje duże, przestronne wnętrze. Wyposażenie pierwszego, niemieckiego kościoła w większości się nie zachowało. Wyjątkiem są pojedyncze witraże autorstwa berlińskiego artysty Carla Buscha i pochodzące z XIX wieku dzwony inskrypcjami biblijnymi[12]. Dziś w świątyni znajduje się kilka pozłacanych płaskorzeźb (Ostatnia Wieczerza, płaskorzeźba przedstawiająca św. Jerzego na smoku, sceny z życia patrona parafii). W ścianie ołtarzowej znajduje się duży witraż z „Trójcą Przenajświętszą” w otoczeniu świętych. Przed kościołem stoją dwa pomniki: Papieża Jana Pawła II i Jezusa Miłosiernego[13]. Obok kościoła znajduje się plebania, a przed nią okazała sosna żółta – pomnik przyrody[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Maria Palica, Historia parafii [online], Parafia Rzymskokatolicka pw. św. Jerzego w Goleniowie [dostęp 2022-12-23] (pol.).
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 8.
- ↑ a b Konstantin Manthey, St. Georg, Gollnow – Goleniów [online], kirchenbauforschung.info, 20 lutego 2022 [dostęp 2022-12-23] (niem.).
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 10.
- ↑ Bernard Kołodziej, śp. ks. Franciszek Włodarczyk [online], www.chrystusowcy.pl [dostęp 2022-12-23].
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 14.
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 15.
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 18.
- ↑ 80 lat ks. Bogdana Schmidta [online], goleniowska.com, 13 stycznia 2019 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 26.
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 30.
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 12-13.
- ↑ Aberbuch 2010 ↓, s. 74-77.
- ↑ Zieleń w mieście [online], www.goleniow.pl [dostęp 2022-12-23] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ewa Aberbuch, Dzieje kościoła św. Jerzego w Goleniowie, Goleniów 2010.
- Konstantin Manthey, St. Georg, Gollnow – Goleniów, kirchenbauforschung.info, 2022.