Kościół św. Jakuba Apostoła w Wielkim Lubieniu

Kościół św. Jakuba Apostoła
w Wielkim Lubieniu
	A/39 z 1.10.2001
	kościół parafialny
	; Widok ogólny z dzwonnicą
Państwo	Polska
Miejscowość	Wielki Lubień
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Jakub Apostoł
Historia
Data zakończenia budowy	1680
Data zniszczenia; • przez	1855; powódź
Data odbudowy	po 1855
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 0
Liczba naw	1
	Położenie na mapie gminy Dragacz Kościół św. Jakuba Apostoła ; w Wielkim Lubieniu
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Jakuba Apostoła ; w Wielkim Lubieniu
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kościół św. Jakuba Apostoła ; w Wielkim Lubieniu
	Położenie na mapie powiatu świeckiego Kościół św. Jakuba Apostoła ; w Wielkim Lubieniu
	53°30′55,7″N 18°44′02,5″E/53,515472 18,734028
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Jakuba Apostoła w Wielkim Lubieniu – zabytkowy katolicki kościół parafialny, znajdujący się we wsi Wielki Lubień (powiat świecki, województwo kujawsko-pomorskie). Funkcjonuje przy nim parafia św. Jakuba Apostoła^[2]. Do rejestru zabytków wpisany został 1 października 2001 pod numerem A/39^[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XV wieku była to wieś zakonna. W 1398 parafia jest tu wymieniana po raz pierwszy. W XIV wieku istniał zatem też kościół^[4]. W XVI wieku świątynia była czasowo używana przez menonitów pochodzących z Holandii. Obecny kościół wybudowano w 1680, ale zatracił on cechy stylowe w wyniku XIX-wiecznej przebudowy po powodzi z 1855, kiedy to woda we wnętrzach osiągnęła poziom trzech metrów^[4] (kataklizm upamiętnia stosowna tabliczka^[5]). Powiększono go wówczas i dodano prezbiterium^[6]. Ostatniego remontu dokonano w 1999^[7].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Obiekt jest bezwieżowy, ceglany, otynkowany, orientowany i jednonawowy. Ma wyodrębnione prezbiterium i jest oszkarpowany. Okna zwieńczono ostrołukowo, a kruchtę dobudowano później^[4]. Ściana szczytowa jest zbudowana z muru pruskiego i otynkowana, ale konstrukcja częściowo prześwieca przez tynk^[7].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wystrój reprezentuje styl barokowy i pochodzi z XVII i XVIII wieku. Ołtarz główny (XVII-wieczny, z katedry w Pelplinie) przetrwał powódź z 1855. Chór muzyczny jest późniejszy (XIX wiek)^[6]^[4]. Obraz Komunia św. Stanisława Kostki, namalowany w XVII wieku, pochodzi także z katedry pelplińskiej^[5]. Strop w prezbiterium jest belkowany, płasko deskowany. Chrzcielnica jest wielostylowa w kształcie kielicha. Witraże pochodzą z okresu powojennego^[7].

We wnętrzu wisi tablica pamiątkowa ku czci Polaków z Wołynia więzionych, deportowanych i zamordowanych w latach 1939-1945 ufundowana przez byłych mieszkańców Wołynia, kombatantów oraz władze gminne z Dragacza^[8].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy kościele stoi dzwonnica, a w niej znajdują się dzwony pochodzące ze zniszczonego w 1945 ewangelickiego kościoła w Dragaczu^[4]. Obok świątyni stoi też grób nieznanych żołnierzy polskich, którzy oddali swe życie z Ojczyznę w walce z najeźdźcą hitlerowskim we wrześniu 1939 roku^[9].