Kiik-Koba
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika | |
| Położenie | |
| Długość |
9 m |
Położenie na mapie Krymu  | |
| 44,97°N 34,35°E/44,966667 34,350000 | |
Kiik-Koba (ukr. Киїк-Коба, ros. Киик-Коба) – jaskiniowe stanowisko archeologiczne okresu środkowego paleolitu, znajdujące się w paśmie Gór Krymskich na Krymie, w dolinie rzeki Zuja, ok. 25 kilometrów na wschód od Symferopola[1][2][3].
Jaskinia ma długość 9 metrów[2]. Jej badania przeprowadził w latach 1924–1926 Gleb Boncz-Osmołowski, było to pierwsze stanowisko zawierające szczątki praczłowieka odkryte na terenie dzisiejszej Ukrainy[3]. Wyodrębniono dwie warstwy, z których dolna datowana jest na ostatni interglacjał, natomiast górna reprezentuje lokalny wariant tradycji mikockiej[1]. W obydwu odkryte zostały narzędzia kamienne oraz kości zwierzęce (m.in. jelenia, antylopy, osła, niedźwiedzia włochatego). U wejścia do jaskini zachowały się resztki kamiennego murku z okresu mustierskiego, chroniącego wnętrze groty przed wiatrem z zewnątrz[3]. W warstwie dolnej został znaleziony szczątkowo zachowany pochówek neandertalski: fragmenty kończyn górnych i stopy dorosłego mężczyzny oraz fragment czaszki dziecka[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyklopedia historyczna świata. T. I. Prehistoria. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 491. ISBN 83-85909-48-6.
- ↑ a b Kiik-Koba, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2014-08-03].
- ↑ a b c Kiik-Koba. Internet Encyclopedia of Ukraine. [dostęp 2014-08-03]. (pol.).
- ↑ Paul Pettitt: The Palaeolithic Origins of Human Burial. New York: Routledge, 2011, s. 120. ISBN 978-0-415-35489-9.