Kazimierz Podrez
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
Kazimierz Podrez pseud. "Krukowski" herbu Ogończyk (ur. 1892 w Leplu (woj. witebskie), zm. 25 grudnia 1952 w Workucie) – funkcjonariusz Policji Państwowej, zesłaniec.
Urodził się w 1892 w rodzinie Teodora[1] i Anastazji. Dzieci: Edward Podrez i Zbigniew Podrez-Kisielewski.
W okresie międzywojennym był przodownikiem Policji Państwowej. W czasie drugiej wojny światowej pracował w Delegaturze Rządu jako archiwista podziemnej policji. 23 października 1944 został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu w Kownie[1]. 16 maja 1945 został skazany[1] przez trybunał wojskowy w Wilnie na 10 lat ciężkiego obozu. 27 czerwca tego roku został wysłany do Workutłagu, w 1949 przeniesiony do Rieczłagu, a w 1950 do Minłagu[1]. 25 grudnia 1952[1] zginął w Workucie w czasie buntu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wileńskie Rozmaitości nr 4/5 (103/104), 2007, s. 126
- Indeks Represjonowanych. IPN. [dostęp 2021-03-24].
- Członkowie Delegatury Rządu na Kraj
- Ofiary represji wobec Polaków i obywateli polskich w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich 1945–1989
- Podoficerowie II Rzeczypospolitej
- Podrezowie herbu Ogończyk
- Polscy zesłańcy do Workuty
- Przodownicy Policji Państwowej
- Więźniowie radzieckich łagrów
- Polscy zesłańcy w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1952