Karol Przybyłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Karol Przybyłowicz (ur. 9 czerwca 1930 w Gliniku Mariampolskim[1]) – prof. zw. dr hab. inż., profesor Politechniki Świętokrzyskiej[potrzebny przypis] w Kielcach, kierownik Katedry Materiałoznawstwa i Obróbki Cieplnej.

Ukończył liceum hutnicze w Stalowej Woli[2]. W latach 1949-1951 pracował jako technolog w Hucie Stalowa Wola[1]. W 1956 ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica[1]. W 1962 uzyskał doktorat[2]. Do 1992 był pracownikiem Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, gdzie zorganizował Zakład Analiz Strukturalnych i przez kilkanaście lat był kierownikiem studiów doktoranckich oraz organizatorem ogólnopolskich seminariów młodych metaloznawców[1]. W 1970 habilitował się[2]. W 1977 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1985 zwyczajnego[1]. W latach 80. był współpracownikiem eksperckim Huty Warszawa[1]. Był też konsultantem Huty Jedność i Huty Zawiercie[2].

Był członkiem komisji naukowych PAN[1]. Należał do rady programowej czasopisma „Przegląd Techniczny[1].

Osiągnięcia naukowe[edytuj | edytuj kod]

Był autorem prac z zakresu dyfuzji boru w stal[1]. Ujawnił anizotropię twardości borków[1]. Opracował autorską powłokę antyrefleksyjną[1]. Opublikował ok. 200 tekstów[1] i był autorem bądź współautorem ośmiu patentów[2]. Prowadził badania z zakresu inżynierii powierzchni[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q Janusz Kapuścik (red.), Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Tom III M-R, Warszawa 2000, s. 593-594.
  2. a b c d e f g h Andrzej Ciaś, Profesor Karol Przybyłowicz obchodził Jubileusz 80-lecia urodzin, „Biuletyn AGH” (34), 2010, s. 20-21 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-28].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]