Karol Machalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Machalski
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1884
Marmande, Francja

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1966
Chorzów

Zawód, zajęcie

inżynier budownictwa, pedagog

Karol Machalski s. Maurycego Student we Lwowie
Karol Machalski s. Maurycego Student we Lwowie

Karol Maksymilian Marian Machalski (ur. 17 maja 1884 w Marmande, Francja, zm. 15 lipca 1966 w Chorzowie[1]) – polski inżynier budownictwa, pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Maurycego i Marguerite z domu Maldant. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii tamtejszej Politechniki, ukończył je w 1910. 29 czerwca 1912 roku w Wiedniu ożenił się z Heleną Daszkiewicz. Należał do Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, w 1917 pełnił funkcję sekretarza. W 1918 jako ochotnik uczestniczył w walkach w obronie Lwowa. 4 czerwca 1920 wspólnie z Romanem Völpelem i Zbigniewem Wlassicsem założył przedsiębiorstwo budowlane „Zespół inżynierów Machalski, Völpel, Wlassics”. W dniu 6 grudnia 1925 poślubił Zofię z Borysiewiczów, w 1927 para opuściła Lwów, zamieszkali w Chorzowie. Po przeprowadzce Karol Machalski kierował wydziałem drogowym Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach, równocześnie był prezesem Związku Zawodowego Inżynierów i Techników oraz zarządzał Okręgowym Stowarzyszeniem Naczelników Szkół Zawodowych. Był wiceprezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników w Chorzowie oraz członkiem Stowarzyszenia Inżynierów Budowlanych RP. W 1945 zaangażował się w tworzenie Państwowych Szkół Budownictwa w Bytomiu. W 1950 przeszedł na emeryturę. Zmarł w 1966, spoczywa na Cmentarzu Parafialnym św. Jadwigi w Chorzowie (kw. A5, 7 rząd, grób 3)[2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • „Czy wiesz kto to jest?”, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, s. 450

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marcin Robert Maź, Zapis w księgach parafii św. Jadwigi w Chorzowie.
  2. j.w.