Julian Chabros

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Chabros
Sęk
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1912
Klementowice

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1943
Lublin

Przebieg służby
Lata służby

1941–1943

Siły zbrojne

Bataliony Chłopskie

Stanowiska

szef łączności i kolportażu Okręgu Lublin BCh

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Krzyż Partyzancki Krzyż Batalionów Chłopskich

Julian Chabros, ps. Sęk (ur. 8 lipca 1912 w Klementowicach[1][2][3], zm. 22 listopada 1943 w Lublinie)[4][2]) – żołnierz Batalionów Chłopskich, szef łączności i kolportażu Okręgu Lublin tej organizacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Julian Chabros urodził się w rodzinie chłopskiej, jako syn Kazimierza i Stefanii z Sobczaków[1]. Przed wybuchem II wojny światowej kształcił się w szkole rolniczej w Dęblinie i w szkole spółdzielczej w Nałęczowie. Mieszkał w Buchałowicach[4], gdzie był prezesem koła Centralnego Związku Młodzieży Wiejskiej „Siew”[5].

Po wybuchu wojny działał w konspiracji, do której włączył się w 1941. Był szefem łączności i kolportażu prasy podziemnej w Okręgu Lublin BCh. Brał udział w wielu akcjach zbrojnych m.in. w ataku na pociąg urlopowy pod Gołębiem i wysadzeniu pociągu amunicyjnego pod Gołębiem. W dniu 9 listopada 1943 został aresztowany na stacji kolejowej w Motyczu podczas odbioru prasy podziemnej. Wkrótce po tym został zamordowany w więzieniu w lubelskim zamku[6]; według Stefana Rodaka nastąpiło to 19 listopada 1943 roku[6], a według aktu zgonu - 22 listopada 1943 roku[4]; tę ostatnią datę przytacza też Zygmunt Mańkowski[2]. Pochowany pierwotnie na cmentarzu przy ulicy Unickiej w Lublinie, a w 1964 przeniesiony na cmentarz w Markuszowie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Księga urodzeń, małżeństw i zgonów parafii rzymskokatolickiej w Klementowicach za 1912 r., urodzenia akt nr 83, w akcie podano imię: Juliusz.
  2. ↑ a b c Zygmunt Mańkowski (red.): Hitlerowskie więzienie na Zamku w Lublinie 1939-1944. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1988, ISBN 83-222-0446-9, s. 272.
  3. ↑ Marian Wojtas podaje datę 10 stycznia 1912 w Buchałowicach, jednakże parafia w Wąwolnicy, do której należały Buchałowice, nie zarejestrowała takiego urodzenia. Zarejestrowała je natomiast, pod inną datą, parafia w Klementowicach. Klementowice jako miejsce urodzenia podaje również akt zgonu.
  4. ↑ a b c Księga urodzeń, małżeństw i zgonów parafii rzymskokatolickiej św. Jana w Lublinie za 1943 r., zgony akt nr 850, w akcie podano imię: Julian.
  5. ↑ Chabros Julian [w:] Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939–1945, straty.pl
  6. ↑ a b Stefan Rodak: Marszem podziemnym. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1972, s. 327.
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 22, poz. 48 „za zasługi w walce z okupantem niemieckim i pracę konspiracyjną”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich : IV Okręg Lublin. Lublin: Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy Batalionów Chłopskich, 1998, s. 88. ISBN 83-85223-60-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julian_Chabros&oldid=73153151”