Jerzy Nowakowski (ekonomista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Nowakowski
Data urodzenia

1945

profesor nauk ekonomicznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1978

Habilitacja

1988

Profesura

22 października 1998[1]

Uczelnia

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jerzy Jan Nowakowski (ur. 1945[2]) – polski ekonomista, profesor, kierownik Zakładu Bankowości Inwestycyjnej w Instytucie Bankowości Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie[3]. Jego działalność naukowa skupia się przede wszystkim na bankowości, rynkach kapitałowych i zarządzaniu ryzykiem na rynkach finansowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1967 ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1978 uzyskał stopień doktora z dyscypliny statystyka ekonomiczna na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem prof. Ryszarda Zasępy. W 1988 uzyskał habilitację z nauk ekonomicznych na podstawie pracy z zakresu ekonometrii. W 1998 uzyskał nominację profesorską. Od początku pracy naukowej związany ze Szkołą Główną Planowania i Statystyki[4].

Autor ponad 180 publikacji naukowych (w tym książki, podręczniki, monografie, w których występuje głównie jako współautor). Promotor 25 prac doktorskich (finanse i bankowość). W 2002 Minister Edukacji Narodowej i Sportu uhonorował „Bankowość – podręcznik akademicki” pod red. W. L. Jaworskiego i Z. Zawadzkiej nagrodą zespołową – wśród zespołu nagrodzonych znalazł się także prof. J. Nowakowski.

Pełnione funkcje[edytuj | edytuj kod]

  • Członek Prezydium Komitetu Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk[5].
  • Członek Rady Naukowej NBP[6].
  • Wiceprzewodniczący Polskiego Stowarzyszenia Finansów i Bankowości[4].
  • Kierownik Podyplomowych Studiów Bankowości w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie[7].
  • Dziekan Kolegium Zarządzania i Finansów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (1999–2005)[4].
  • Członek Senatu Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (1999–2005)[4].
  • Prodziekan Kolegium Zarządzania i Finansów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (1996–1999)[4].
  • Wicedyrektor Instytutu Ekonometrii Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, a następnie Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie (1985-91).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Zastosowanie teorii Carolana i Fischera na rynku kapitałowym,(współautor: K. Borowski), Difin, Warszawa 2005.
  • Finanse i bankowość w integrującej się Unii Europejskiej (współredaktor: T. Famulska), Difin, Warszawa 2006, ISBN 83-7251-654-5.
  • Пoльскi банки на pинку капіталу – Еволюція банківської системи Польщі (współautor: K. Borowski), Wydawnictwo Marii C. Skłodowskiej, Lublin 2006.
  • Polaryzacja rynku kredytowego mikro oraz małych przedsiębiorstw (MMP) w świetle Nowej Umowy Kapitałowej (NUK) – na przykładzie metody standardowej, Studia i Prace KZiF nr 70/2006, ISBN 83-7251-654-5.
  • Zarządzanie aktywami i pasywami banku oraz Zarządzanie portfelem kredytowym, w: Bankowość, red. M. Zaleska, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2013.
  • W kierunku nowego ładu świata finansów, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 2015.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prof. dr hab. Jerzy Jan Nowakowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-02-18].
  2. Dane z Katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2010-10-25]. (pol.).
  3. Skład Osobowy Instytutu Bankowości [online], Kolegium Ekonomiczno-Społeczne Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie [dostęp 2017-02-18].
  4. a b c d e prof. zw. dr hab. Jerzy Nowakowski [online], Kolegium Ekonomiczno-Społeczne Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie [dostęp 2017-02-18].
  5. Skład [online], Komitet Nauk o Finansach Polskiej Akademii Nauk [dostęp 2017-02-18].
  6. Rada Naukowa Narodowego Banku Polskiego [online], Narodowy Bank Polski [dostęp 2017-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-18].
  7. Podyplomowe Studia Bankowości [online], Szkoła Główna Handlowa w Warszawie [dostęp 2017-02-18].