Jerzy Barthel de Weydenthal

Jerzy Teofil Marian Barthel de Weydenthal
	; Jerzy Barthel de Weydenthal - konsul generalny RP w Zagrzebiu (1927–1929)
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1882 ; Padniewo
Data i miejsce śmierci	16 marca 1960 ; Londyn
	Kierownik Konsulatu RP w Nowym Jorku
Okres	od 1919; do 1920
Poprzednik	Konstanty Buszczyński
Następca	Zdzisław Kurnikowski
	Konsul RP w Detroit
Okres	od 1921; do 1923
Poprzednik	Stanisław Żakowski
Następca	Sylwester Gruszka
	Konsul Generalny RP w Chicago
Okres	od 1923; do 1926
Poprzednik	Zygmunt Nowicki
Następca	Kazimierz Kurnikowski
	Konsul Generalny RP w Zagrzebiu
Okres	od 1927; do 1929
Poprzednik	Mikołaj Himmelstjerna
Następca	Roman Łazarski
	Delegat Rządu/Chargé d’affaires/Poseł RP w Chinach
Okres	od 1929; do 1939
Następca	Andrzej Bohomolec
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Teofil Marian Barthel de Weydenthal (ur. 3 listopada 1882 w Padniewie^[1], zm. 16 marca 1960 w Londynie) – polski urzędnik konsularny, dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ziemiańskiej rodzinie Zdzisława i Anieli z Różańskich. Był bratem Jadwigi, Przemysława, Jana i Marii Barthel de Weydenthal – działaczki niepodległościowej, nauczycielki w gimnazjum sióstr urszulanek w Stanisławowie, zakonnicy sióstr urszulanek – matki Beaty (1885–1970)^[2]. Uczęszczał do Gimnazjum o.o. Jezuitów w Chyrowie (1895–1897), Gimnazjum Św. Anny w Krakowie (1897–1899), i Gimnazjum w Podgórzu, gdzie w roku 1900 uzyskał maturę. Studiował na uniwersytetach w: Warszawie (1900–1901), Lwowie (1901–1904) i Krakowie (1904–1905, 1908–1910), gdzie uzyskał absolutorium w 1912. Kontynuował studia uzupełniające na Wydziale Handlowym Uniwersytetu w Birmingham (1910).

Od czerwca 1914 do 31 sierpnia 1915 pracował w Namiestnictwie Galicji. Od 1914 do 20 lipca 1917 służył w Legionach Polskich. Po kryzysie przysięgowym (w lipcu 1917) przeszedł do pracy w Sądzie Okręgowym w Kielcach, gdzie pełnił funkcję podprokuratora^[3]. W polskiej służbie zagranicznej od 1919, pełniąc m.in. funkcje konsula w Konsulacie Generalnym w Nowym Jorku (1919–1921)^[1], w tym kier. tegoż urzędu (1919–1920), konsula - kier. konsulatu w Detroit (1921–1923)^[1], konsula gen. w Konsulacie Generalnym w Chicago (1923–1926)^[1], kier. referatu w Departamencie Polityczno-Ekonomicznym MSZ (1926–1927)^[1], konsula gen. w Zagrzebiu (1927–1929), radcy poselstwa i delegata pełnomocnego Rządu RP w Szanghaju (1929–1931)^[1], następnie radcy poselstwa/chargé d’affaires (1931–1933) i Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego w Szanghaju^[4](1933–1939), delegata MSZ ds. uchodźczych w Mentonie (1939–1940). Zatrudniony na terenie Francji m.in. w Hyères i Aix-les-Bains (1940–1944). Po wyzwoleniu prowadził akcję werbunkową do 2 Korpusu wśród Polaków-jeńców z armii niemieckiej (1944–1945). Po wojnie na emigracji. W latach 1945–1952 przebywał w Dublinie. Zmarł w Londynie.

Był mężem Kazimiery z Bzowskich, z którą miał syna Mariana (1921–1943), żołnierza AK ps. „Urban”, pierwszego dowódcy oddziału ZWZ-AK „Barania Góra”^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (28 czerwca 1939)^[6]
Medal Niepodległości (16 marca 1937)^[7]
Srebrny Krzyż Zasługi^[8]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[8]
Krzyż Komandorski Orderu Feniksa (Grecja)^[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 27 .
↑ Cmentarz parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku - wyszukiwarka grobów [online], InnyWymiarStron [dostęp 2021-12-31] (pol.).
↑ Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, 1918 nr 8 (25 II)
↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 41.
↑ Partyzantowi spod Baraniej Góry [online], bielsko.gosc.pl, 8 października 2013 [dostęp 2021-12-31] .
↑ M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353 „za zasługi na polu pracy społecznej”
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ ^a ^b ^c Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 27. [dostęp 2021-12-31].
Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
Przemysław M. Żukowski: Pracownicy i absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w polskiej służbie zagranicznej, „Zeszyty Historyczne” (Paryż), 2008, z. 165, s. 34–70m, [w:] [1]

[kto27-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 27 .

[2] Cmentarz parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku - wyszukiwarka grobów [online], InnyWymiarStron [dostęp 2021-12-31] (pol.).

[3] Dziennik Urzędowy Królewsko-Polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości, 1918 nr 8 (25 II)

[4] Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 41.

[5] Partyzantowi spod Baraniej Góry [online], bielsko.gosc.pl, 8 października 2013 [dostęp 2021-12-31] .

[6] M.P. z 1939 r. nr 149, poz. 353 „za zasługi na polu pracy społecznej”

[7] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[:0-8] Rocznik służby zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1933 r.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]