Jekatierina Diesnicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jekatierina Diesnicka
Ilustracja
Jekatierina Diesnicka, książę Chakrabongse Bhuvanath z synem Chulą Chakrabongse
Księżna Syjamu
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1886
Łuck

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1960
Paryż

Ojciec

Iwan Diesnicki

Matka

Marija

Rodzeństwo

Iwan

Mąż

Chakrabongse Bhuvanath

Dzieci

Chula Chakrabongse

Jekatierina Iwanowna Diesnicka (ros.) Екатерина Ивановна Десницкая (ur. 27 kwietnia 1886 w Łucku, Imperium Rosyjskie, zm. 3 stycznia 1960 w Paryżu) – księżna Syjamu, żona księcia Chakrabongse Bhuvanath

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jekatierina Diesnicka w wieku 14 lat

Jej ojcem był radca stanu, przewodniczący sądu okręgowego Iwan Diesnicki. Po jego śmierci w 1888 roku wdowa Marija sprzedała majątek i wraz z dwanaściorgiem dzieci (czworo z własnego pierwszego małżeństwa, sześcioro z pierwszego małżeństwa męża i dwoje wspólnych) wyjechała do Kijowa. W latach 1898-1904 Jekatierina Diesnicka uczyła się w gimnazjum żeńskim. Po śmierci matki na raka w 1903 roku przeprowadziła się z bratem do Petersburga. Po ukończeniu kursu pielęgniarskiego w kwietniu 1905 roku wyjechała na Daleki Wschód, gdzie trwała wojna rosyjsko-japońska. Z wojny wróciła z trzema odznaczeniami, w tym Krzyżem Zasługi Wojskowego Orderu Świętego Jerzego za męstwo[1].

W 1905 roku w Petersburgu poznała syjamskiego księcia Chakrabongse. Syn króla Ramy V był uczniem Korpusu Paziów. Po zakończeniu szkoły, w sierpniu 1902 roku, został kornetem Lejb-Gwardyjskiego Pułku Huzarów Jego Wysokości i wstąpił do Akademii Sztabu Generalnego. Po ukończeniu nauki w Akademii Chakrabongse i Jekatieriną wyjechali do Stambułu, gdzie wzięli ślub w cerkwi św. Trójcy. Książę nie mógł jednak powrócić do ojczyzny z nieznaną kobietą, do tego Europejką. Dlatego zostawił żonę u zaufanych przyjaciół w Singapurze, a sam udał się do Syjamu. Król mianował go komendantem Akademii Wojskowej i podarował mu świeżo zbudowany pałac Paruskavan, do którego książę sprowadził żonę[2]. Ich małżeństwo było uważane przez rodzinę królewską za mezalians, a Jekatierina nie była przyjmowana na dworze. Sytuacja nie zmieniła się nawet po narodzinach syna Chuli 28 marca 1908 roku[3].

Dopiero po śmierci króla Ramy V w 1910 roku i wstąpieniu na tron starszego brata księcia, Vajiravudha (Ramy VI), ich ślub został oficjalnie uznany, Jekatierina otrzymała tytuł księżnej Syjamu Na Phitsanulok (od nazwy prowincji która zarządzał jej mąż), a Chakrabongse został szefem sztabu armii. W 1911 roku para odwiedziła Kijów.

Problemy w rodzinie zaczęły się, gdy książę zakochał się w księżniczce Javalit, córce swojego dalekiego krewnego. Ponieważ w rodzinie królewskiej Syjamu praktykowano wielożeństwo, jego pierwsza małżonka została poproszona o zaakceptowanie rywalki. Nie zgodziła się jednak i wystąpiła o rozwód. Musiała zostawić syna w Syjamie jako następcę tronu, a sama w 1919 roku wyjechała do Szanghaju, gdzie jako dyplomata przebywał jej brat. Zaczęła tam pracować w Czerwonym Krzyżu.

Chakrabongse Bhuvanath zmarł w 1920 roku na zapalenie płuc. Cały swój majątek zapisał Javalit i synowi. Jednak gdy Jekatierina przyjechała na jego pogrzeb, król Rama VI nakazał podział majątku na troje. Po powrocie do Szanghaju wyszła za mąż za Gary'ego Clintona inżyniera elektryka, jednego z lokatorów jej domu. Z synem Chuli, który uczył się w prywatnej szkole w Anglii widziała się tylko w 1923 roku. Syn nie wybaczył jej tego, że opuściła ojca.

W czasie wojny chińsko-japońskiej wraz z drugim mężem wyjechali do Portland w USA. Wkrótce potem rozwiedli się. Po zakończeniu II wojny światowej Jekatierina przeniosła się do Paryża. Tam zmarła na atak serca.

W sztuce[edytuj | edytuj kod]

Historia syjamskiego księcia i Diesnickiej została opisana w powieści Konstantina Paustowskiego "Dalekie lata" (1946), Galiny Wostokowej "Niefritowyj słonionok" (1989), opowiadaniu Wiktora Szkłowskiego i książce ich wnuczki Narisy Chakrabongse "Katya & the prince of Siam". Na podstawie tej książki w Jekaterynburskim Teatrze Opery i Baletu wystawiono w 2011 roku balet pod tym samym tytułem[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Calik: Катерина Десницька покинула сіамського принца. gazeta.ua, 2007-04-17. [dostęp 2016-04-13]. (ukr.).
  2. Narisa Chakrabongse, Eileen Hunter: Katya & The Prince of Siam. [dostęp 2016-04-13]. (ang.).
  3. HRH Prince Chula Chakrabongse. genealogy.rootsweb.ancestry.com, 2011-05-05. [dostęp 2016-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)]. (ang.).
  4. В Екатеринбурге состоялась премьера балета о Чакрапонге и Питсанулок. e1.ru, 2011-03-24. [dostęp 2016-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)]. (ros.).