Jan Petri

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Petri
podinspektor Policji Państwowej podinspektor Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia

14 września1895
Dublany

Data i miejsce śmierci

8–9 kwietnia 1940
Kalinin

Przebieg służby
Formacja

Policja Państwowa

Jednostki

Komenda Wojewódzka Policji w Łodzi

Stanowiska

naczelnik Urzędu Śledczego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Jan Petri (ur. 14 września 1895 w Dublanach, zm. 8–9 kwietnia 1940 w Kalininie) – podinspektor Policji Państwowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 września 1895 roku w Dublanach, w rodzinie Piotra i Heleny ze Studenckich[1]. Był starszym bratem Teofila (1911–1940), podkomisarza PP, który także został zamordowany w Miednoje[1][2].

Ukończył 6 klas gimnazjum i Szkołę Kadetów. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii[1]. Jego oddziałem macierzystym był lwowski pułk piechoty nr 95[3][4]. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1916[5], a podporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1917 roku w korpusie oficerów piechoty[6].

Od 4 czerwca 1919 do 9 lutego 1922 roku służył w Wojsku Polskim. Wziął udział w wojnie z bolszewikami. 1 czerwca 1921 roku, w stopniu porucznika, pełnił służbę w szwadronie żandarmerii polowej nr 2, a jego oddziałem macierzystym był 1 dywizjon żandarmerii[7]. 8 stycznia 1924 roku został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z dnirm 1 czerwca 1919 i 5145. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[8]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 48 pułku piechoty w Stanisławowie[9]. W 1934 roku, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w grupie oficerów „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P.”[10].

Od 15 marca 1922 służył w Policji Państwowej. Był kierownikiem Komisariatu Głównego w Stanisławowie. 21 grudnia 1929 roku został mianowany komendantem powiatowym PP powiatu stanisławowskiego[11]. W latach 1932–1934 w województwie lwowskim, a w latach 1934–1939 w województwie łódzkim. Pełnił stanowisko naczelnika Urzędu Śledczego we Lwowie, a później w latach 30. naczelnika Urzędu Śledczego Komendy Wojewódzkiej Policji w Łodzi[12] do września 1939 roku[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. 17 października był już w Obozie NKWD w Juchnowie[2]. 26 października został wysłany do Obozu NKWD w Ostaszkowie, do którego przybył trzy dni później. 6 kwietnia 1940 roku został oddany do dyspozycji naczelnika Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie[2]. Zamordowany 8 lub 9 kwietnia 1940 roku[2].

4 października 2007 roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień inspektora Policji Państwowej[13]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 677.
  2. ↑ a b c d Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 244.
  3. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 616.
  4. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 782.
  5. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 122.
  6. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 166.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 401, 813.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 535.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 261.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 25, 951.
  11. ↑ Rozkaz nr 467 komendanta głównego PP z 24 stycznia 1930.
  12. ↑ a b Odznaczenie b. naczelnika Urzędu Śledczego we Lwowie. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 726 z 13 listopada 1934. 
  13. ↑ Decyzja Nr 91 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 roku nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
  14. ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
  15. ↑ M.P. z 1937 r. nr 248, poz. 395 „za zasługi w służbie bezpieczeństwa publicznego”.
  16. ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
  17. ↑ Pismo nr Pers. 833/534 dyrektora Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych inż. Stanisława Kucharskiego do Komendy Głównej Policji Państwowej z 10 lutego 1938 w sprawie przesłania odznak nadesłanych przez Poselstwo Węgierskie. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-04]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
  • Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Ostaszkowskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Petri&oldid=68221403”