Jan Mieczysław Zborucki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Mieczysław Zborucki
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1890
Skole

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Artylerii Fortecznej Nr 4
6 Dywizjon Żandarmerii
54 Pułk Piechoty
PKU Złoczów
PKU Warszawa Miasto IV

Stanowiska

dowódca kadry szwadronu zapasowego
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny)

Jan Mieczysław Zborucki[1] (ur. 4 sierpnia 1890 w Skolem, zm. 1940 w ZSRR) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 sierpnia 1890 w Skolem[2][3], w rodzinie Antoniego Juliana i Pauliny z Szymańskich[3].

Podczas I wojny światowej powołany do służby w C. K. Armii i mianowany podporucznikiem w rezerwie artylerii fortecznej z dniem 1 września 1915[4], a potem awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1917[5]. Służył w pułku artylerii fortecznej nr 4[6][7][8].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w żandarmerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w dywizjonie żandarmerii wojskowej nr 6 we Lwowie[9].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a jego oddziałem macierzystym był 6 dywizjon żandarmerii we Lwowie[10]. W latach 1923–1924 nadal pełnił służbę w 6 dywizjonie żandarmerii na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy, a następnie dowódcy kadry szwadronu zapasowego[11][12]. 31 marca 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[13].

W lutym 1926 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Złoczów na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[14]. W lipcu 1926 roku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i wcielony do 54 pułku piechoty w Tarnopolu z pozostawieniem na stanowisku p.o. komendanta PKU Złoczów[15][16][17]. W styczniu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto IV na stanowisko komendanta[18]. W marcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[19]. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[20]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI”[21].

Przed 1939 zamieszkiwał we Lwowie[3]. Został zmobilizowany wobec zagrożenia konfliktem zbrojnym w 1939. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. W 1940 został zamordowany przez NKWD na obszarze okupowanym przez sowietów. W 1947 przed Sądem Grodzkim w Warszawie toczyła się sprawa o uznanie za zmarłego i stwierdzenie faktu śmierci, w której stroną była Stanisława Zborucka[22][3]. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/1-61 oznaczony numerem 1115)[23]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Johann Zborucki”.
  2. ↑ Jan Mieczysław Zborucki. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
  3. ↑ a b c d Jan Mieczysław Zborucki. zaginieni1939-45.pl. [dostęp 2016-07-22].
  4. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 804.
  5. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1342.
  6. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 818.
  7. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1112.
  8. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1379.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 798.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 291, tu podano, że urodził się 4 sierpnia 1890 roku.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1058, 1063.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 962, 965.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 171.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 4, 14.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 221.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 120, 172.
  17. ↑ Lista starszeństwa oficerów. „Przegląd Piechoty”. 7, s. 139, 1928. 
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 215.
  21. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 970.
  22. ↑ http://www.monitorpolski.gov.pl/M1948037000001.pdf
  23. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 111. [dostęp 2016-07-21].
  24. ↑ M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  25. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Mieczysław_Zborucki&oldid=71890383”