Jan Kraus (1892–1930)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kraus
Ilustracja
porucznik piechoty porucznik piechoty
Pełne imię i nazwisko

Jan Rudolf Kraus

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1892
Komorowice

Data i miejsce śmierci

12 maja 1930
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1922

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

29 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Jan Rudolf Kraus (ur. 28 sierpnia 1892 w Komorowicach, zm. 12 maja 1930 w Krakowie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 sierpnia 1892 w Komorowicach, w rodzinie Jana i Zuzanny z Kwiecińskich[1]. W 1912 ukończył gimnazjum w Bielsku[2]. Do 1914 był naczelnikiem „Sokoła” w Białej. Działał w Związku Strzeleckim.

W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 9. kompanii 2 pułku piechoty, 3 pułku piechoty a następnie w 12. kompanii 6 pułku piechoty. W trakcie służby w Legionach awansował do stopnia sierżanta. Brał udział w walkach o Jabłonkę i pod Kuklami (22-23 października 1915), w czasie których przekroczył linię rosyjską i zniszczył jedyną linię telefoniczną przeciwnika. Za czyny podczas tych walk otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. We wrześniu 1917 został umieszczony w areszcie w Przemyślu, jako jeden z „przywódców buntu przeciwko służbie w Polskim Korpusie Posiłkowym[3].

Po zwolnieniu z aresztu włączył się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Kijowa. Wstąpił w szeregi 4 Dywizji Strzelców generała Żeligowskiego.

Po powrocie do Polski, w szeregach 29 pułku piechoty Strzelców Kaniowskich walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 22 grudnia 1922 został przeniesiony do rezerwy[4]. 20 listopada 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1530,5 lokatą w korpusie oficerów piechoty[5].

Po zwolnieniu z wojska praktykował na kolei[1]. W 1924 został zatrudniony przez Dyrekcję Ceł w Mysłowicach w charakterze praktykanta celnego z XI grupą uposażenia[4]. Później został mianowany adiunktem celnym w Urzędzie Celnym Katowicach z X grupą uposażenia[6][7].

Zmarł 15 maja 1930 w szpitalu Krakowie na rozstrój nerwowy i zapalenie płuc[4][8][9]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera AD-6-12)[10].

W 1927 ożenił się z Marią Józefą, nauczycielką szkoły powszechnej w Niwce, z którą miał syna Antoniego Jana (ur. 15 stycznia 1930)[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  2. Kolekcja ↓, s. 2.
  3. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 562.
  4. a b c Kolekcja ↓, s. 4.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 124 z 25 listopada 1924, s. 698.
  6. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  7. Nekrolog. „Polska Zachodnia”. 135, s. 2, 1930-05-20. Katowice. .
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 18 kwietnia 1931, s. 203.
  9. Polak (red.) 1993 ↓, s. 102, wg autora zmarł 16 maja 1930.
  10. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-14].
  11. Kolekcja ↓, s. 2–4.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 30.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 28 czerwca 1930, s. 268.
  14. a b c d e f Kolekcja ↓, s. 3.
  15. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 689.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922, s. 969.
  18. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 235.
  19. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 198.
  20. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 202.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kraus Jan Rudolf. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.77-7380a [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-30].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.