Jael
| |
| Występowanie | |
|---|---|
Jael – postać biblijna ze Starego Testamentu.
Kobieta z nomadyjskiego plemienia Kenitów, żona Chebera[1]. Sisera, dowódca armii Kananejczyków, po przegranej bitwie z Izraelitami uciekł i skrył się w namiocie Jael[1]. Gdy zasnął, Jael zabiła go, przebijając jego skroń palikiem od namiotu[2]. Debora chwali ją w swej pieśni zwycięstwa[3]. Jael pojawia się w czwartym i piątym rozdziale Księgi Sędziów.
Imię to oznacza po hebrajsku powszechnie występującego w Izraelu koziorożca nubijskiego, odczytywane jest jednak również jako "moc Boga".
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].