Język pieczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Peçenek
Obszar

Ukraina, południowo-zachodnia Rosja

Liczba mówiących

wymarły w XII wieku

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-3 xpc
IETF xpc
Glottolog pech1242
Linguist List xpc
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język pieczyński (Peçenek) – wymarły język, używany przez turkijskie plemię Pieczyngów na terenie współczesnej Ukrainy i południowo-zachodniej Rosji we wczesnym średniowieczu[1]. Zachowały się nieliczne toponimy i nazwy własne w źródłach bizantyjskich, węgierskich i słowiańskich.

Należał najprawdopodobniej do oguzyjskiej gałęzi języków turkijskich, jednak ubóstwo materiału językowego oraz brak współczesnego potomka uniemożliwiają dokładniejszą i pewną klasyfikację.

Na podstawie niebezpośrednich przekazów (twierdzenie Mahmuda al-Kaszgariego i Raszidoddina o przynależności Pieczyngów do plemiennego związku Oguzów) i pojedynczych wzmianek, zazwyczaj zalicza się do oguzyjskich, proponując nawet, że częściowo dał początek gagauskiemu (chociaż bezpośrednim potomkiem pieczyńskiego gagauski nie jest). Tymczasem niektórzy uważają Pieczyngów za część kipczackiego związku plemiennego, a język ich zaliczają do kipczackich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pecheneg – MultiTree. MultiTree. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).