Józefat Ochocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jozafat Ochocki
doktor teologii
opat bazylianów w Owruczu
Ilustracja
Ostoja, herb rodziny Ochockich[1].
Data urodzenia

ok. 1750

Data śmierci

1806

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Inkardynacja

Bazylianie

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Jozafat Ochocki OSBM herbu Ostoja (ur. ok. 1750 – zm. 1806) – opat bazylianów w Owruczu, doktor teologii, rektor szkół bazyliańskich, pamiętnikarz.

W 1790 należał do Komisji Cywilno-Wojskowej powiatu owruckiego od 1791 był jej prezesem. Odznaczony Orderem Świętego Stanisława w 1791 roku[2]. Członek sprzysiężenia litewskiego w 1793, w kwietniu 1794 aresztowany przez Rosjan w Żytomierzu. 1 lipca 1795 skazany na zesłanie na Syberię przebywał w Turyńsku. 10 grudnia 1796 na podstawie ukazu cara Pawła I odzyskał wolność. Powrócił do Owrucza zajął się gospodarka w klasztorze oraz spisaniem wspomnień z czasów pobytu na zasłaniu. Pamiętniki z opisami Syberii zostały wydane po raz pierwszy w 1857.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S. J. Bieżanowski, Sapiens magni animi vmbra, conseruandae immortali memoriae [...] Gabrielis Ochocki [...], dvm in ecclesia B. M. V. in circulo Cracouiensi sepulchrales eius exuuiae [...] tumularentur, Kraków 1673, s. Av.
  2. Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, s. 426.