Izaak Jungermann

Izaak Jungerman

sierżant
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1896 Będzin
Data śmierci	1919
Przebieg służby
Lata służby	1914–1919
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie II RP
Formacja	Legiony Polskie Polskie Drużyny Strzeleckie
Jednostki	1 pułk piechoty LP
Stanowiska	dowódca patrolu sanitarnego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa (bitwa pod Przepiórowem) wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Izaak Icek Wolf Jungermann (ur. 14 lipca 1896 w Będzinie, zm. w 1919) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Jego ojcem był Joel Zysia, a matką Elster Szajndla Pasmantier.

Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował jako blacharz. Na początku sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich, w których otrzymał przydział do batalionu uzupełniającego. W tym samym miesiącu wcielono go w szeregi Legionów Polskich, z przydziałem do 1 kompanii w I batalionie 1 pułku piechoty. Następnie przeniesiony został do 3 kompanii tegoż batalionu, w której pełnił służbę do połowy lipca 1915 roku. Jako dowódca patrolu sanitarnego wyróżnił się w czasie bitwy pod Przepiórowem (maj 1915), kiedy to pod huraganowym ogniem nieprzyjaciela wyniósł z pola bitwy ciężko rannego kpt. Hellera i konającego sierż. Aleksandra Bartkowskiego, a kilku innych rannych opatrzył. Następnie skierowany został do szpitala w Tarnowie, a po wyleczeniu ponownie brał udział w walkach. Podczas bitwy pod Wielkim Miedwieżem (listopad 1915 r.) z wielką odwagą i poświęceniem wykonywał swoje obowiązki podoficera sanitarnego. Za czyny odwagi wykazane w tych bitwach odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari . Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.1300 z 17 maja 1922 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z dnia 4 stycznia 1923 roku). Uczestniczył we wszystkich bojach swego macierzystego pułku. W kwietniu 1917 roku przebywał na rekonwalescencji w Kamieńsku. Przedstawiony został do odznaczenia Krzyżem Wojskowym Karola .

Od listopada 1918 służył w odrodzonym Wojsku Polskim, uczestnicząc w walkach na Froncie Litewsko-Białoruskim. W toku swej służby został awansowany do rangi sierżanta. Zaginął w roku 1919, a miejsce jego spoczynku pozostaje nieznane. Izaak Jungermann nie zdążył założyć rodziny.

Za pracę w dziele odzyskania niepodległości błogosławionej pamięci Izaak Jungermann został, na mocy zarządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 24 maja 1932 odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7209
• Krzyż Niepodległości
• Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-02-20].
• Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918. Izaak Jungermann. [dostęp 2020-02-20].
• Stefan Pomarański: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 1 Pułk Piechoty Legjonów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920. [dostęp 2020-02-20].