Ischak Achmierow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aschak Achmierow
Исхак Ахмеров
Data i miejsce urodzenia

1901
Troick (obwód czelabiński)

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1976
Moskwa

Zawód, zajęcie

funkcjonariusz NKWD, wywiadowca

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order „Znak Honoru”

Ischak Abdułowicz Achmierow (ros. Исхак Абдулович Ахмеров, tat. İsxaq Ğabdulla uğlı Əxmərov (Исхак Габдулла улы Әхмәров), ur. 1901 w Troicku, zm. 18 lipca 1976) – funkcjonariusz służb specjalnych, oficer i rezydent wywiadu zagranicznego NKWD.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wcześnie stracił ojca. Po ukończeniu szkoły średniej w 1919 został członkiem RKP(b). W 1921 skierowano go do Komunistycznego Uniwersytetu Pracujących Wschodu, a w 1922 na Pierwszy Uniwersytet Państwowy (obecnie Moskiewski Uniwersytet Państwowy), gdzie studiował stosunki międzynarodowe, który ukończył w 1930 mimo trudności materialnych, po czym rozpoczął służbę w organach bezpieczeństwa GPU. Brał udział w walce z basmaczami, od 1932 pracował w Wydziale Zagranicznym (INO) OGPU, wkrótce potem został skierowany do Turcji pod przykrywką sekretarza generalnego konsulatu ZSRR w Stambule. Nauczył się tureckiego, angielskiego i francuskiego. Po powrocie z Turcji w 1934 został skierowany do Chin, a w 1935 do USA, gdzie udało mu się zwerbować wielu agentów w amerykańskich instytucjach państwowych, w tym w ministerstwie finansów i służbach specjalnych. Wykonując zadania wywiadowcze, wyjeżdżał do różnych krajów europejskich i do Chin. Od 1942 do 1945 kierował nielegalną rezydenturą wywiadu ZSRR w USA, przyczyniając się do uzyskania przez ZSRR wielu ważnych informacji naukowych, technicznych i wojskowych i współpracując z wieloma cennymi agentami. W 1945 wrócił do ZSRR, obejmując funkcję zastępcy szefa jednego z działów wywiadu zagranicznego, biorąc aktywny udział w montowaniu nielegalnego wywiadowczego za granicą. Był odznaczony dwoma Orderami Czerwonego Sztandaru, Orderem „Znak Honoru” i wieloma medalami oraz odznaką honorowego czekisty.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]