Internalizacja (ekonomia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Internalizacja – ekonomiczna teoria laureata Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii R. Coase’a polegająca na dokonywaniu transakcji wewnętrznych w ramach tego samego przedsiębiorstwa, jest przeciwieństwem eksternalizacji. Warunkiem procesu internalizacji jest przejęcie kontroli nad dostawcą lub odbiorcą, stosując internalizację dane przedsiębiorstwo może omijać rynek, który jest nieatrakcyjny. W wymiarze krajowym internalizacja częściowo pokrywa się z insourcingiem.

Internalizacja kosztów zewnętrznych[edytuj | edytuj kod]

Internalizacja kosztów zewnętrznych (internacjonalizacja efektów zewnętrznych) polega na zmuszeniu sprawcy do włączenia kosztów przez siebie spowodowanych do swojego rachunku ekonomicznego. Stosowana głównie w ekonomice ochrony środowiska, gdzie koszty zanieczyszczenia środowiska powinny być pokrywane przez sprawców (głównie przemysł i biznes).

Internacjonalizacja poprzez internalizację[edytuj | edytuj kod]

Teoria internalizacji do teorii internacjonalizacji została włączona przez Buckleya i Cassona, przy czym internacjonalizacja przedsiębiorstwa może być realizowana na zasadzie internalizacji oraz eksternalizacji, czyli w jednej z dwóch podstawowych form.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Rymarczyk, Internacjonalizacja przedsiębiorstwa, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1996.
  • M. Gorynia, B. Jankowska, Teorie internacjonalizacji, "Gospodarka Narodowa" 2007, nr 10.