Hipolit Chądzyński
Hipolit Chądzyński (ur. 1837 w Wilnie, zm. 1898 w Warszawie), uczestnik powstania styczniowego, zesłaniec.
Był synem nauczyciela szkół wileńskich. Uczęszczał do gimnazjum w Wilnie, następnie podjął studia na uniwersytecie w Charkowie, by w 1860 przenieść się na Uniwersytet Petersburski. Po wybuchu powstania styczniowego zaciągnął się do oddziału Zygmunta Mineyki, naczelnika powiatu oszmiańskiego. W czasie jednej z potyczek trafił do niewoli i na mocy wyroku sądu wojennego został skazany na ciężkie roboty na Syberii. Odbył wyrok w Nerczyńsku, potem pozostawał w guberni irkuckiej jako osadnik. W 1884 osiadł w Warszawie i został rachmistrzem w biurze Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Brensztejn, Hipolit Chądzyński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom III, 1937
Kontrola autorytatywna (osoba):
Kategorie:
- Absolwenci i studenci Cesarskiego Uniwersytetu Charkowskiego
- Absolwenci i studenci Cesarskiego Uniwersytetu Petersburskiego
- Ludzie urodzeni w Wilnie
- Ludzie związani z Koleją Warszawsko-Wiedeńską
- Ludzie związani z Warszawą (Królestwo Kongresowe)
- Polscy zesłańcy w Imperium Rosyjskim (powstanie styczniowe)
- Powstańcy styczniowi w niewoli rosyjskiej
- Urodzeni w 1837
- Zmarli w 1898
- Żołnierze powstania styczniowego