Gorączka plamicowa brazylijska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gorączka plamicowa brazylijska
Klasyfikacje
ICD-10

A48.4

Gorączka plamicowa brazylijska (ang. Brazilian purpuric fever, BPF) - zakaźna, często śmiertelna choroba o piorunującym przebiegu występująca u dzieci. Wywoływana jest przez Gram-ujemne bakterie z gatunku Haemophilus influenzae biogrupa aegyptus[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Choroba została opisana po raz pierwszy w 1984 roku w małym brazylijskim mieście Promissão[2][3]. U 11 dzieci pojawiły się wtedy objawy sugerujące zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, jednak badanie płynu mózgowego wykluczyło zakażenie. Testy na obecność meningokoków były ujemne. Posiewy krwi oraz sekcje zwłok także nie wyjaśniły przyczyny choroby. W tym samym okresie wykryto pojedyncze przypadki infekcji o podobnych objawach w pięciu innych miastach Brazylii[3]. Dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że zainfekowane dzieci znamiennie częściej przeszły egipskie zapalenie spojówek, wywoływane przez Haemophilus influenzae biogrupa aegyptus na miesiąc przed chorobą[3]. Uznano ten drobnoustrój za najbardziej prawdopodobny czynnik etiologiczny[3]. Żadna z osób u których wykryto zakażenie nie przeżyła[3].

Kolejna epidemia wystąpiła w marcu 1986 w brazylijskim mieście Serrana i trwała około dwóch miesięcy[4]. Zakażenie wykryto wtedy u 11 dzieci. Ustalono bakterię odpowiedzialną za epidemie, jednak antybiotyki skuteczne w egipskim zapaleniu spojówek okazały się tutaj nieskuteczne[4]. Grupa robocza uznała, że posiewy krwi są złotym standardem potwierdzenia choroby oraz zalecała stosowanie parenteralnie chemioterapeutyków, pomimo braku badań klinicznych potwierdzających skuteczność takiego postępowania[4].

W grudniu 1989 epidemia pojawiła się w bardziej oddalonym stanie, Mato Grosso (poprzednie ograniczały się do stanu São Paulo i sąsiadującej Parany)[5]. Do kwietnia 1990 wykryto chorobę u 10 dzieci, z których sześć zmarło[5].

Opisano również przypadki zachorowań w zachodniej Australii[6].

W 1993 roku odnotowano ostatnie przypadki gorączki plamicowej brazylijskiej (dane z 2008)[2].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Choroba objawia się wymiotami oraz bólem brzucha, do którego po 12–24 godzinach dochodzi gorączka z wysypką (stąd też nazwa choroby)[1][3]. Objawy te błyskawicznie przechodzą we wstrząs prowadząc często do zgonu[1]. Towarzyszy im bakteriemia, trombocytopenia, leukopenia i zespół Waterhouse'a-Friderichsena[7]. Objawy ze strony układu oddechowego nie mają związku z gorączką plamicową brazylijską[7].

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Leczenie przeciwbakteryjne zgodne z antybiogramem. Do jego uzyskania stosuje się ampicylinę, chloramfenikol oraz ryfampicyny. Dopuszczono podawanie doustnie ostatniego z leków w ramach profilaktyki[8].

Wirulencja szczepów[edytuj | edytuj kod]

Nie są znane przyczyny zwiększonej wirulencji części szczepów[9]. Wbrew początkowym sugestiom nie jest za to odpowiedzialny plazmid 3031[10] lub inny skład lipopolisacharydów ściany komórkowej[11]. Badania genetyczne wykazały różnice w składzie genomu w stosunku do szczepów powodujących wyłącznie zapalenie spojówek[12], w tym wykrycie wyspy genowej F3031[12][13] kodującej proteazę IgA1[14]. Znaleziono ponadto krótkie powtórzone sekwencje DNA[15]. Zasugerowano także, że głównym czynnikiem odpowiedzialnym za zjadliwość może być zdolność do hemaglutynacji[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Brenner DJ., Mayer LW., Carlone GM., Harrison LH., Bibb WF., Brandileone MC., Sottnek FO., Irino K., Reeves MW., Swenson JM. Biochemical, genetic, and epidemiologic characterization of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius (Haemophilus aegyptius) strains associated with Brazilian purpuric fever.. „Journal of clinical microbiology”. 8 (26), s. 1524–34, sierpień 1988. PMID: 3262623. 
  2. ↑ a b Harrison LH., Simonsen V., Waldman EA. Emergence and disappearance of a virulent clone of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius, cause of Brazilian purpuric fever.. „Clinical microbiology reviews”. 4 (21), s. 594–605, październik 2008. DOI: 10.1128/CMR.00020-08. PMID: 18854482. 
  3. ↑ a b c d e f Brazilian purpuric fever: epidemic purpura fulminans associated with antecedent purulent conjunctivitis. Brazilian Purpuric Fever Study Group.. „Lancet”. 8562 (2), s. 757–61, październik 1987. PMID: 2888985. 
  4. ↑ a b c Haemophilus aegyptius bacteraemia in Brazilian purpuric fever. Brazilian Purpuric Fever Study Group.. „Lancet”. 8562 (2), s. 761–3, październik 1987. PMID: 2888986. 
  5. ↑ a b Brazilian purpuric fever identified in a new region of Brazil. The Brazilian Purpuric Fever Study Group.. „The Journal of infectious diseases”, s. S16–9, czerwiec 1992. PMID: 1588153. 
  6. ↑ Wild BE., Pearman JW., Campbell PB., Swan PK., Garry DL. Brazilian purpuric fever in Western Australia.. „The Medical journal of Australia”. 6 (150), s. 344, 346, marzec 1989. PMID: 2785636. 
  7. ↑ a b Kerr-Pontes LR., Ruffino-Netto A. [Epidemiological study of Brazilian purpuric fever. Epidemic in a locality of São Paulo state (Brazil), 1986]. „Revista de saúde pública”. 5 (25), s. 375–80, październik 1991. PMID: 1820627. 
  8. ↑ Perkins BA., Tondella ML., Bortolotto IM., Takano OA., da Silva GA., Irino K., Brandileone MC., Harrison LH., Wenger JD., Broome CV. Comparative efficacy of oral rifampin and topical chloramphenicol in eradicating conjunctival carriage of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius. Brazilian Purpuric Fever Study Group.. „The Pediatric infectious disease journal”. 9 (11), s. 717–21, wrzesień 1992. PMID: 1448311. 
  9. ↑ a b Barbosa SF., Hoshino-Shimizu S., Alkmin MG., Goto H. Implications of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius hemagglutinins in the pathogenesis of Brazilian purpuric fever.. „The Journal of infectious diseases”. 1 (188), s. 74–80, lipiec 2003. DOI: 10.1086/375739. PMID: 12825174. 
  10. ↑ Tondella ML., Quinn FD., Perkins BA. Brazilian purpuric fever caused by Haemophilus influenzae biogroup aegyptius strains lacking the 3031 plasmid.. „The Journal of infectious diseases”. 1 (171), s. 209–12, styczeń 1995. PMID: 7798665. 
  11. ↑ Erwin AL., Munford RS. Comparison of lipopolysaccharides from Brazilian purpuric fever isolates and conjunctivitis isolates of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius. Brazilian Purpuric Fever Study Group.. „Journal of clinical microbiology”. 4 (27), s. 762–7, kwiecień 1989. PMID: 2786002. 
  12. ↑ a b McGillivary G., Tomaras AP., Rhodes ER., Actis LA. Cloning and sequencing of a genomic island found in the Brazilian purpuric fever clone of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius.. „Infection and immunity”. 4 (73), s. 1927–38, kwiecień 2005. DOI: 10.1128/IAI.73.4.1927-1938.2005. PMID: 15784532. 
  13. ↑ Smoot LM., Franke DD., McGillivary G., Actis LA. Genomic analysis of the F3031 Brazilian purpuric fever clone of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius by PCR-based subtractive hybridization.. „Infection and immunity”. 5 (70), s. 2694–9, maj 2002. PMID: 11953414. 
  14. ↑ McGillivary G., Smoot LM., Actis LA. Characterization of the IgA1 protease from the Brazilian purpuric fever strain F3031 of Haemophilus influenzae biogroup aegyptius.. „FEMS microbiology letters”. 2 (250), s. 229–36, wrzesień 2005. DOI: 10.1016/j.femsle.2005.07.010. PMID: 16085369. 
  15. ↑ Power PM., Sweetman WA., Gallacher NJ., Woodhall MR., Kumar GA., Moxon ER., Hood DW. Simple sequence repeats in Haemophilus influenzae.. „Infection, genetics and evolution : journal of molecular epidemiology and evolutionary genetics in infectious diseases”, listopad 2008. DOI: 10.1016/j.meegid.2008.11.006. PMID: 19095084. 

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gorączka_plamicowa_brazylijska&oldid=72982802”