Girolamo Cavazzoni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Girolamo Cavazzoni
Data i miejsce urodzenia

ok. 1510
Urbino

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

po 1565
Mantua

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansu

Zawód

kompozytor, organista

Girolamo Cavazzoni, także Hieronimo da Bologna lub Hieronimo d’Urbino[1] (ur. ok. 1510 w Urbino, zm. po 1565 w Mantui[1]) – włoski kompozytor i organista[1].

Syn Marca Antonia[1][2]. Na temat jego życia zachowały się nieliczne, często sprzeczne wzajemnie informacje[1]. Około 1525 roku był przypuszczalnie organistą na dworze księcia Mantui Wilhelma I Gonzagi, a później w przypałacowym kościele św. Barbary[1], gdzie nadzorował budowę organów[2]. Tworzył głównie utwory na instrumenty klawiszowe: ricercary i canzony, ponadto napisał 3 msze, 4 magnificaty, 12 hymnów[2], a także 2 ricercary na zespół instrumentalny[1][2]. Kompozycje Cavazzoniego utrzymane są stylistycznie w tradycjach wczesnej szkoły weneckiej, cechują się ścisłym przestrzeganiem reguł kontrapunktycznych i skromną szatą ozdobniczą[1]. Położył zasługi w rozwinięciu canzony organowej jako formy imitacyjnej, operując krótkimi tematami, swobodnie traktując pierwowzór wokalny[1]. Zapoczątkował także rozwój imitacyjnego ricercaru organowego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 60–61. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 147. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]