Geosynoptyka

Geosynoptyka – dyscyplina naukowa zajmująca się porównawczym i kompleksowym gromadzeniem oraz przetwarzaniem wyników badań z różnych dziedzin nauk o Ziemi.

Cele

Celem geosynoptyków jest możliwie wszechstronne poznanie budowy geologicznej i udzielenie odpowiedzi porządkujących, prognostycznych związanych z budową geologiczną i jej relacjami z środowiskiem naturalnym.

Metody wykorzystywane w pracy badawczej

Wykorzystuje głównie metody polegające na kompleksowej analizie różnego rodzaju zapisów kartograficznych związanych z budowa Ziemi (np. map geologicznych, geofizycznych, paleogeograficznych, itp.).

Oprócz tradycyjnych metod badawczych wykorzystuje techniki GIS.

Opiera się o dane nadające się do ilościowych porównań i zestawień kartograficznych. Wykorzystuje system zapisu cyfrowego i przetwarzania numerycznego danych geologicznych, geofizycznych i innych (w tym geośrodowiskowych).

Bibliografia

• J. Sokołowski: Zapis i przetwarzanie danych geosynoptycznych. Tech. Poszuk. Geol.,. 1976, s. 2.
• J. Sokołowski: Ważniejsze problemy synoptyki geologiczne. Tech. Poszuk. Geol., 1. 1977, s. 32–36.
• J. Sokołowski: Podstawy geosynoptyczne badań geofizycznych i geologicznych. Polska Szkoła Geotermalna III, Kraków. Pol. Geoterm. Asoc.. 1997, s. 109–121.
• J. Trzepierczyński: Cele i zadania geosynoptyki w administracji publicznej. Tech. Poszukiw. Geol. Geosynopt. Geoter., 2. 2000, s. 3–10.
• Z. Małolepszy: Geosynoptyczny model pola geotermalnego Górnośląskiego Zagłębia Węglowego. Tech. Poszuk. Geol. Geosynopt. Geoter., 3. 2000, s. 3–33.
• J. Nita, Z. Perski, R. Chybiorz: Wstępne założenia metodyczne mapy geosynoptycznej dla potrzeb systemu informacji przestrzennej na poziomie gminy, Przegląd Geologiczny, vol. 52, nr 7. 2004, s. 569–573.