Fryderyk I (biskup lubuski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fryderyk I (zm. po 7 lutego 1311 r.) – polski duchowny katolicki, biskup lubuski.

Prekonizowany na urząd biskupa lubuskiego 10 stycznia 1305 r. Otrzymał w tym samym roku potwierdzenie od księcia Władysława Łokietka przywilejów nadanych dobrom opatowskim, znajdujących się w posiadaniu diecezji lubuskiej. Ostatnia wzmianka o jego działalności przypada na 1311 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ks. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", wyd. 2, Warszawa 2000.

Lubusz 1133-1276	Bernard (1133) Stefan (1149–56?) Bernard (ok.1156?) Gaudenty (1180) Arnold (1191) Cyprian (1198–1201) Wawrzyniec I (ok.1201–1204) Wawrzyniec II (1204?–1233) Henryk I (1233–1244) Nanker (1248–1250?) Wilhelm I z Nysy (1252–1273) Wilhelm II (1275–1276) Wolmir (1282-1284?)
Górzyca 1276-1385	Wilhelm II (1276-1284) Konrad I (1284–1299) Mikołaj (1299-1300) Jan (1300-1302) Fryderyk I (1305–1311) Stefan II (1326–1345) Apeczko z Ząbkowic (1345–1352) Henryk II Bencz (1353–1366) Piotr I z Opola (1366–1375) Wacław II Legnicki (1375–1382) Jan Kietlicz (1383–1385)
Fürstenwalde 1385-1598	Jan Kietlicz (1385–1392) Jan II Mraz (1392–1397) Jan III z Borsznic (1397–1420) Jan IV z Wałdowa (1420–1423) Jan V z Wałdowa (1423–1424) Krzysztof von Rotenhan (1424–1436) Piotr II von Burgsdorff (1437–1439) Konrad II Kron (1440–1443) Jan VI von Deher (1443–1455) Fryderyk II Sesselmann (1455–1483) Liborius von Schlieben (1484–1486) Ludwig von Burgsdorf (1487–1490) Dytryk von Bülow (1490–1523) Jerzy von Blumenthal (1524–1550) Jan VII Horneburg (1550–1555) Joachim Fryderyk Hohenzollern (1555–1598)