Feliks Waluszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Waluszewski
major piechoty major piechoty
Pełne imię i nazwisko

Feliks Ludwik Waluszewski

Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1889
Lwów

Data i miejsce śmierci

8 września 1972
Kielce

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Brześć

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Feliks Ludwik Waluszewski (ur. 20 listopada 1889 we Lwowie, zm. 8 września 1972 w Kielcach) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, bibliotekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 listopada 1889 we Lwowie, w rodzinie Władysława i Tekli z domu Pest[1]. Po odbyciu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej został mianowany kadetem ze starszeństwem z 1 stycznia 1912 w korpusie oficerów piechoty[2]. Posiadał przydział w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 80 we Lwowie[3]. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[3], a następnie następnie walczył na I wojnie światowej. W 1914, jako chorąży rezerwy służył w 11. kompanii pułku i został ranny[4]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1914 w korpusie oficerów piechoty[5].

W listopadzie 1918 wziął udział w obronie Lwowa, a w sierpniu 1920 uczestniczył w obronie Płocka, jako adiutant dowódcy przedmościa majora Janusza Mościckiego[6].

Służył w 39 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich w Jarosławiu[7][8]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W czerwcu 1925 został odkomenderowany z 39 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarosław na cztery miesiące w celu odbycia praktyki poborowej[10].

W kwietniu 1928 został przydzielony do 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu na stanowisko pełniącego obowiązki oficera Przysposobienia Wojskowego[11][12]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 32 Pułku Piechoty w Modlinie na stanowisko kwatermistrza[13]. W czerwcu 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Brześć na stanowisko komendanta[14][15]. Z dniem 30 listopada 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[16]. Do 1939 mieszkał w Brześciu przy ul. Steckiewicza 34 m. 36[17][1].

Po wojnie był dyrektorem (1949–1951) i wicedyrektorem (1951–1952) Biblioteki w Kielcach. W latach 1951–1954 był przewodniczącym kieleckiego Okręgu Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich[18].

W 1948 ożenił się z Jadwigą Franciszką z Dutkiewiczów (1920–1997)[19]. Mieli jednego syna Jana Władysława.

Zmarł 8 września 1972 w Kielcach. Pochowany na cmentarzu Starym (komunalny nr 1) w Kielcach (kwatera X-A-1)[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-02]..
  2. Schematismus 1914 ↓, s. 366.
  3. a b c Schematismus 1914 ↓, s. 539.
  4. Lista strat nr 88. Wiedeń: c. i k. Ministerstwo Wojny, 1914-12-30, s. 6.
  5. Ranglisten 1916 ↓, s. 180, 428.
  6. Gołębiewski 2015 ↓, s. 103, 172, 173, 183.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 239, 405.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 222, 348.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 31 maja 1925 roku, s. 296.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 141.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 120, 171.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XI, 25, 562.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
  17. a b M.P. z 1939 r. nr 65, poz. 130.
  18. Feliks Ludwik Waluszewski [online], Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego, 27 kwietnia 2021 [dostęp 2022-03-10] (pol.).
  19. Jadwiga Franciszka Waluszewska (z d. Dutkiewicz). MyHeritage Ltd. [dostęp 2020-11-07].
  20. Cmentarz komunalny I w Kielcach - wyszukiwarka [online], cmentarzekieleckie.zielen.kielce.pl [dostęp 2022-03-10].
  21. M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
  22. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-02]..
  23. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25.
  24. Gołębiewski 2015 ↓, s. 185.
  25. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96.
  26. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 3.
  27. Gołębiewski 2015 ↓, s. 183.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]