Feliks Pstrokoński

Feliks Władysław Pstrokoński
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	2 września 1895 ; Dębina pow. wieluński
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty; 29 Pułk Strzelców Kaniowskich; 70 Pułk Piechoty; 7 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Feliks Władysław Pstrokoński^[1] (ur. 2 września 1895 w Dębinie, w pow. wieluńskim, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Władysława i Marii z Mitkowskich^[2]. Absolwent szkoły handlowej w Kaliszu, szkoły technicznej Warszawie i Akademii Handlowej w Hamburgu (1914). Wstąpił do Legionów Polskich z przydziałem do 5 pułku piechoty. Na froncie do kryzysu przysięgowego. W 1918 mianowany podporucznikiem. Internowany w Szczypiornie. Działał w POW. Po wyjściu z niewoli ukraińskiej wstąpił do Wojska Polskiego. W 1919 został mianowany na stopień porucznika. Walczył na wojnie z bolszewikami, jako dowódca 6. kompanii 29 pułku piechoty.

Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 29 pp w Kaliszu^[3]^[4]^[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1407. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. Później został przeniesiony do 70 pułku piechoty w Pleszewie^[7]. Ukończył kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 31. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[8]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku batalionu^[9]. W marcu 1931 został przeniesiony z 70 pp do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie na stanowisko dowódcy batalionu^[10]^[11]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II^[12]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku i przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr II^[13].

We wrześniu 1939 wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 w lesie katyńskim^[14]. Figuruje na liście wywózkowej 052/4 z 27 kwietnia 1940, poz. 97^[15].

Feliks Władysław Pstrokoński był żonaty, miał córki: Annę, Marię i Danutę^[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[16]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6631^[17]
Krzyż Niepodległości – 9 października 1933 za pracę w dziele odzyskania niepodległości^[18]
Krzyż Walecznych – czterokrotnie^[19]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 106, 833, tu „Feliks Skarbimir Pstrokoński”.
↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 508.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 106, 833.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 209, 417.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 194, 360.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 61.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 84, 193.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 105.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 188.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 34, 537.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 408.
↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 612.
↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 234.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Bełdowski 1928 ↓, s. 31.
↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 84.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Lucjan Bełdowski: Zarys historji wojennej 29-go pułku strzelców kaniowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

[CITEREFSpis_oficerów1921106,_833,_tu_„Feliks_Skarbimir_Pstrokoński”-1] Spis oficerów 1921 ↓, s. 106, 833, tu „Feliks Skarbimir Pstrokoński”.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000508-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 508.

[CITEREFSpis_oficerów1921106,_833-3] Spis oficerów 1921 ↓, s. 106, 833.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923209,_417-4] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 209, 417.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924194,_360-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 194, 360.

[CITEREFLista_starszeństwa192261-6] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 61.

[CITEREFRocznik_Oficerski192884,_193-7] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 84, 193.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_3_kwietnia_1929_roku,_s._105-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 105.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_6_lipca_1929_roku,_s._188-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 188.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_26_marca_1931_roku,_s._97-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.

[CITEREFRocznik_Oficerski193234,_537-11] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 34, 537.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_4_lipca_1935_roku,_s._90-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000408-13] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 408.

[CITEREFУбиты_в_Катыни2015612-14] Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 612.

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000234-15] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 234.

[16] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFBełdowski192831-17] Bełdowski 1928 ↓, s. 31.

[18] M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255.

[CITEREFRocznik_Oficerski192884-19] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 84.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]