Eugeniusz Zagłoba-Kaniowski
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 1970 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Eugeniusz Zenon Zagłoba-Kaniowski[a] (ur. 17 września 1890 w Rozwadowie, zm. 30 stycznia 1970 w Krakowie) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Rozwadowie, w ówczesnym powiecie tarnobrzeskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Julii z Grabowskich. Był starszym bratem Romana (1893–1965), legionisty, majora piechoty Wojska Polskiego[3].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był 4 Tyrolski Pułk Strzelców Cesarskich. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy[4].
19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Placu Bielsko[5]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie 7 Dywizji Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 27 Pułk Piechoty[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 293. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 27 pp[7]. Później został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie i przydzielony do 7 Dywizji Piechoty na stanowisko II oficera sztabu[8]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Później został przeniesiony do 39 Pułku Piechoty w Jarosławiu[10], a następnie do 27 Pułku Piechoty w Częstochowie na stanowisko dowódcy II batalionu. W sierpniu 1926 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[11]. W listopadzie 1927 został przeniesiony z 27 pp do 77 Pułku Piechoty w Lidzie na stanowisko dowódcy I batalionu[12][13]. W czerwcu 1930 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[14], ale już we wrześniu tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry na stanowisko komendanta[15][16]. W 1938 został przeniesiony w stan spoczynku.
Zmarł 30 stycznia 1970 w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim[17].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych[18]
- Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy[18]
- Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 1938 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”[19]
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[20]
- Krzyż Wojskowy Karola[20]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W marcu 1932 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia mjr. Eugeniusza Kaniowskiego z „Eugeniusz ur. 18 września 1890” na „Eugeniusz Zenon ur. 17 września 1890”[1], natomiast w styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie nazwisk mjr. Eugeniusza Zenona Kaniowskiego i kpt. Romana Kaniowskiego z „Kaniowski” na „Zagłoba-Kaniowski”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 265.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 24, 31.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2020-12-01]..
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 280, 826.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 772.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 100, 680.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 42.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 91, 197, 407.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 222, 350.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25 sierpnia 1926 roku, s. 282.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 297.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 91, 175.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 222.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 525.
- ↑ Kwatera AD, rząd południowy, miejsce 2 po prawej Wronów.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 29.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 826.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Rozwadowie (Stalowa Wola)
- Ludzie związani z Tarnowskimi Górami
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 25 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 27 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 39 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich
- Kwatermistrzowie 77 Pułku Piechoty (II RP)
- Pochowani na cmentarzu Rakowickim
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1970