Eugeniusz Fedorowicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1954–1967 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Młodego Widza | |
Eugeniusz Fedorowicz, ps. „Stary” (ur. 15 listopada 1919 w Zawadkach, zm. 1 stycznia 1968 w Krakowie)[1] – podporucznik Wojska Polskiego, oficer Związku Walki Zbrojnej i Kedywu Armii Krajowej. Uczestnik powojennego podziemia antykomunistycznego, Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość w latach 1945–1946, polski aktor. Ojciec Jerzego Fedorowicza.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się jako trzecie dziecko w rodzinie Feliksa i Apolonii z d. Kamińskiej[1]. Ukończył gimnazjum i Liceum Przyrodnicze im. Bolesława Prusa w Siedlcach[2]. Uczestnik kampanii wrześniowej. W 1940 zdał maturę. Walczył w szeregach Armii Krajowej, ukończył Szkołę Podchorążych. Po aresztowaniu przez gestapo zbiegł z transportu i ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem. Po rozwiązaniu oddziału w sierpniu 1944 r., rozpoczął działalność w ROAK i WiN na Podlasiu pod przybranym nazwiskiem Wirski[1]. W dniu 26 I 1946 ożenił się z Aliną Chrzanowską ps. „Marta”, która była dowódcą drużyny sanitarnej w OP „Zenona”. Był członkiem zespołu redakcyjnego i redaktorem technicznym konspiracyjnego pisma „Reduta”, które drukowano w tajnej drukarni we wsi Mokre do XII 1945. Pismo wychodziło w nakładzie 800-1200 egzemplarzy co tydzień, po 4-6 stron A-4 lub co dwa tygodnie po 8 stron[3][4]. Wydawanie pisma zakończono, gdy w styczniu 1946 r. został aresztowany w Białej Podlaskiej redaktor naczelny „Reduty”, Stanisław Lechociński ps. „Zbigniew”, a wkrótce potem zecer Cecylian Szabelski ps. „Samson”[5]. Po zakończeniu wojny mieszkał w Polanicy-Zdroju, gdzie pracował w dyrekcji uzdrowiska i jednocześnie występował w tamtejszym amatorskim teatrze uzdrowiskowym. W 1954 zdał w Krakowie eksternistyczny egzamin aktorski. W latach 1954–1967 występował w Teatrze Młodego Widza (potem Teatr Rozmaitości). Odtwórca ról m.in. Cześnika („Zemsta” Aleksandra Fredry), Cyryla van Belle („Burmistrz Stylmondu” Maurice’a Maeterlincka), Wuja Toma („Chata wuja Toma” Harriet Beecher Stowe), Johna Piribingla („Świerszcz za kominem” Dickensa), Doktor Gibbs („Nasze miasto” Thorntona Wildera), Petkowa („Żołnierz i bohater” George’a Bernarda Shawa).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Anna Kłoś: Eugeniusz Fedorowicz, Słownik biograficzny Południowego Podlasia i Wschodniego Mazowsza. uph.edu.pl, 2021-01-01. [dostęp 2023-01-05]. (pol.).
- ↑ I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Siedlcach, O Szkole. [dostęp 2023-01-10]. (pol.).
- ↑ Stanisława Lewandowska, Kwartalnik Historii Prasy Polskiej XX 2 [online], muzhp.pl [dostęp 2023-01-10] (pol.).
- ↑ Marek Pietrzela: „Reduta” wzbogaci muzeum. BIAŁA SIĘ DZIEJE, 2015-12-10. [dostęp 2023-01-10]. (pol.).
- ↑ Dariusz Sikora. Konspiracja poakowska w powiecie bialskim 1944 – 1947 (Żołnierze wyklęci). „Podlaski Kwartalnik Kulturalny 2/2019”. Biała Podlaska: Miejska Biblioteka Publiczna. ISSN 1234-6160. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eugeniusz Fedorowicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
- Stanisława Lewandowska. Recenzje i Sprawozdania. „Kwartalnik Prasy Polskiej”. XX (2), 1981. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0137-2998.