Emil Hartmann
| |
| Imię i nazwisko |
Emil Wilhelm Emilius Zinn Hartmann |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Emil Wilhelm Emilius Zinn Hartmann[1] (ur. 21 lutego 1836 w Kopenhadze, zm. 18 lipca 1898 tamże[1][2]) – duński kompozytor i organista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Johanna Petera Emiliusa Hartmanna[1][2]. Uczył się gry na organach i teorii u ojca oraz gry na fortepianie u Antona Rée[1][2]. Już jako dziecko komponował pieśni, w 1858 roku w katedrze kopenhaskiej wystawiono jego Passionssalme, a rok później premierę miał jego balet Fjeldstuen[1][2]. W latach 1860–1861 studiował w konserwatorium w Lipsku[2]. Od 1861 do 1871 roku był organistą w kościele św. Jana w Kopenhadze, a od 1871 do 1898 roku w kościele zamkowym w Christianborgu[1]. W sezonie 1891/1892 dyrygował koncertami Musikforeningen w Kopenhadze[2].
Odznaczony Orderem Danebroga w stopniu kawalera (1881)[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Za życia bardziej ceniony za granicą niż w ojczystym kraju, gdzie pozostawał w cieniu ojca[2]. Pomimo wykorzystywania w swojej twórczości elementów folkloru nie nawiązywał świadomie do stylu narodowego[2]. Jego utwory wykazują pewien wpływ Mendelssohna[2]. Skomponował m.in. 7 symfonii, poemat symfoniczny Hakon Jarl, koncerty fortepianowy, skrzypcowy i wiolonczelowy, Passionssalme na sopran, chór i orkiestrę (1858), balety Fjeldstuen (1859) i En bryllupsfest i Hardanger (1897), a także opery: En nat mellem fjeldene (1863), Elverprigen (1867), Korsikaneren (1873), Ragnhild (1896) i Det store lod (1897)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1475. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 85. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 1897. Kjøbenhavn: Bianco Lunos Kgl. Hof-Bogrrykkeri (F. Dreyer), 1897, s. 65.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Emil Hartmann – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project