Emela Ntouka
 |
Ten artykuł dotyczy stworzenia, którego istnienia nie potwierdza współczesna zoologia. |
| Pierwsze doniesienia | |
|---|---|
| Oficjalny status | |
| Miejsce rzekomego występowania |
Emela Ntouka – hipotetycznie istniejące zwierzę zamieszkujące kongijskie bagna, obiekt badań kryptozoologów. Określany "zabójcą słoni". Przez tubylców nazywany chipekwe lub irizima. Należy do kryptyd wodnych, jednak jak twierdzą tamtejsze plemiona można go spotkać również na lądzie. Z opisów wynika, że Emela Ntouka ma wyglądać na mięsożercę, jednak według tubylców jest on roślinożerny. Roya P. Mackala twierdzi, iż to zwierzę jest dinozaurem z rodziny ceratopsydów, jednak jego ziemnowodność przeczy tej teorii.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Świadkowie mówią, że potwór wygląda jak skrzyżowanie dinozaura z nosorożcem. Według ich relacji ma on długi, lśniący róg na nosie i gładką skórę niepokrytą włosami. Wielkością ma przypominać dorosłego słonia, natomiast ma być znacznie od niego silniejszy. Relacje świadków łączy twierdzenie, że róg tego stworzenia jest niesamowicie lśniący.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ludy zamieszkujące tereny, na których rzekomo porusza się stworzenie, twierdzą, że ma się ono znajdować tam od niepamiętnych czasów. W grudniu 1919 r. C.G. James mieszkający w Afryce, wysłał list, który opublikował London Daily Mail. C.G. James pisał w nim o wielkiej bestii z dużym rogiem na nosie, zamieszkującym jeziora Bangweulu, Mweru i Tanganika, a także bagna Kafue. O Emeli Ntouce pisał również Johna G. Millais'a w swojej książce z 1924 r. pod tytułem Daleko w górę Nilu. Wspomniał on o myśliwym o nazwisku Denis Lyall, który potwierdził to, co napisał wcześniej C.G. James, dodając jednak, że zwierzę raczej już wymarło. Inny badacz J.E. Hughes w swojej książce z 1933 r. Osiemnaście lat nad jeziorem Bangweulu pisał, jakoby to członkowie plemienia Wa-Ushi zabili Emela Ntouka nad rzeką Luapula. Stwór został też wspomniany w jednym z artykułów dziennika Mammalia. Autor, Lucien Blancou, był urzędnikiem w Likouala.