Edward Ungeheuer

Edward Ungeheuer
	starszy legionista
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1895 ; Rzeszów
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1957 ; Dębica
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1918
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Artylerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Kirkibabe, Mamajestie, Rarańcza, Rokitna, Ryngacz, Dinancy, Lissowo
Późniejsza praca	dyspozytor parowozowni
	Odznaczenia
	;

Edward Ungeheuer (ur. 20 stycznia 1895 w Rzeszowie, zm. 11 kwietnia 1957 w Dębicy) – żołnierz Legionów Polskich, kawaler Krzyża Niepodległości, zasłużony pracownik PKP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 stycznia 1895 w rodzinie Michała i Agnieszki z domu Kluz^[1]. Pochodził z wielodzietnej rodziny. Miał trzy siostry (Marianna^[2], Eugenia i Helena) oraz trzech braci (Adam, Bronisław i Michał). Starszy z braci – Michał (ur. 13 września 1891) był kapitanem intendentem Wojska Polskiego. W czasie kampanii wrześniowej walczył jako oficer płatnik 4 Pułku Piechoty Legionów^[3]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu Murnau VII A.

Edward po ukończeniu drugiej klasy gimnazjum podjął praktykę ślusarską. Od roku 1912 był członkiem Polowej Drużyny Sokolej w Dębicy. 16 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Służy w 2 baterii artylerii II Brygady (d-ca por. Wiktor Gosiewski), następnie w 1 pułku artylerii (d-ca kpt. Jan Maciej Bold). Brał udział w bitwach o Kirkibabe, Mamajestie, Rarańczę, Rokitnę, Ryngacz, Dinancy, Lissowo i wiele innych. W trakcie przebijania się Brygady w bitwie pod Rarańczą 15 lutego, zostaje pojmany w Sadogórze i internowany w Huszt, następnie przeniesiony do obozu Szeklencze.

Po zwolnieniu z obozu 18 grudnia 1918 roku podjął pracę w PKP przy obsłudze kotłów parowych. Po upływie lat awansuje kończąc na stanowisku dyspozytora parowozowni w Dębicy.

Miał dwoje dzieci - Jadwigę i Adama.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[4]
Brązowy Krzyż Zasługi – 24 października 1938 „za zasługi w służbie kolejowej”^[5]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[6]
Krzyż Legionowy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wykaz Legionistów ↓.
↑ Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Rzeszowie, zespół: 59/1132/0] w Archiwum Państwowym w Rzeszowie.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 344, 551.
↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
↑ M.P. z 1938 r. nr 248, poz. 563.
↑ Nadany na mocy upoważnienia Ministra Komunikacji 8 listopada 1928 r. Nr 10290/28 Nr.Prez. 21/28 Kraków dnia 23 sierpnia 1933 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Archiwum Wojskowe Fort Legionów L.1327/29 nr. karty wojskowej 3280
Dębica. Zarys dziejów miasta i regionu, praca zb. pod red. Józefa Buszki i Feliksa Kiryka, 1995
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Edward Ungeheuer. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-29)].

[CITEREFWykaz_Legionistów-1] Wykaz Legionistów ↓.

[2] Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Rzeszowie, zespół: 59/1132/0] w Archiwum Państwowym w Rzeszowie.

[CITEREFRybkaStepan2006344,_551-3] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 344, 551.

[4] M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.

[5] M.P. z 1938 r. nr 248, poz. 563.

[6] Nadany na mocy upoważnienia Ministra Komunikacji 8 listopada 1928 r. Nr 10290/28 Nr.Prez. 21/28 Kraków dnia 23 sierpnia 1933 r.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]