Dwór w Kazaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwór w Kazaniu
Symbol zabytku nr rej. A/1313 z 26.7.1984[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kazanie

Typ budynku

dwór

Architekt

Antoni Jawornicki

Inwestor

Filip Grodzicki

Kondygnacje

1

Ukończenie budowy

1918

Ważniejsze przebudowy

1928

Pierwszy właściciel

Filip Grodzicki

Kolejni właściciele

skarb państwa

Obecny właściciel

Stacja Hodowli Roślin Ogrodowych w Kazaniu

Położenie na mapie gminy Lubraniec
Mapa konturowa gminy Lubraniec, u góry nieco na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Kazaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Kazaniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, na dole nieco na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Kazaniu”
Położenie na mapie powiatu włocławskiego
Mapa konturowa powiatu włocławskiego, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Dwór w Kazaniu”
Ziemia52°33′40,9″N 18°53′21,2″E/52,561361 18,889222

Dwór w Kazaniu – zabytkowy dwór w Kazaniu, w powiecie włocławskim. Wpisany do rejestru zabytków pod nr A/1313 z datą z 26 lipca 1984 wraz z parkiem, stodołą i stajnią[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kolejnymi właścicielami lokalnych dóbr byli: Lubrańscy (XV wiek), Erazm Kretkowski (po 1538), Franciszek Łochowski (XVII wiek), Dąmbskich (XVIII wiek), Joanny ze Słubickich Mniewskiej (XIX wiek) i Grodziccy (do 1945)[2].

Obecny dwór wybudowano po 1918 dla Filipa Grodzickiego. Projektantem obiektu był Antoni Jawornicki. Był przebudowywany w 1928, a w 1938 wyremontowany. Po II wojnie światowej dobra przejął skarb państwa[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Parterowy, ceglany dwór wybudowano w stylu zbliżonym do klasycyzmu (tzw. styl dworkowy[3]) na planie prostokąta. Ma układ dwutraktowy, z sienią na osi. Elewacja frontowa jest siedmioosiowa. W centrum umieszczono portal wejściowy z gankiem wspartym na kolumnach. Od południa w 1928 dostawiono drugi, półkolisty ganek, również wsparty na kolumnach (czterech). Dwór kryty jest dachem półszczytowym, eternitowym z lukarnami (późniejszymi)[2].

Oficyna i park[edytuj | edytuj kod]

Od północy znajdowała się, rozebrana po 1989[3], starsza niż sam dwór oficyna z XIX wieku, którą w 1928 połączono z dworem kolumnową, zamkniętą galerią (pierwotnie była ona otwarta). Galeria istnieje. Na zespół architektoniczny składa się jeszcze murowana rządcówka i czworak z około 1900[2].

Obiekty otoczone są parkiem krajobrazowym (około 1,5 hektara) założonym w drugiej połowie XIX wieku. Park jest obecnie zaniedbany, a jego kompozycja uległa zatarciu. 100-150-leni starodrzew jest w stosunkowo dobrym stanie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]