Dobla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gran dobla (Dupla magna), Piotr I Okrutny, 1360 (68 mm 44,94 g).

Doblazłota moneta hiszpańska bita od czasów Alfonsa XI (1312–1350), do połowy XV wieku. Wartościowo równała się 40 maravedi, i miała masę ok. 4,6 grama kruszcu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Mikołajczyk, Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 79, ISBN 83-01-09710-8.