Diagnoza (pedagogika)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Diagnoza pedagogiczna (gr. διάγνωση – rozpoznanie) – rozpoznanie obiektu, zdarzenia, sytuacji, spotykanych podczas pracy pedagogicznej, np. trudności wychowawczych, celem zdobycia informacji dla przedsięwzięcia działań zaradczych[1].

Według Wincentego Okonia, obok diagnozy pedagogicznej, występuje m.in. diagnoza oświatowa, rozpoznająca funkcjonowanie składników systemu oświaty[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wincenty Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 73, ISBN 83-88149-41-5.