Urodził się w polsko-żydowskim małżeństwie Markusa i Ewy Kirschenfinkel. W 1902 ukończył Gimnazjum Wojciecha Górskiego, pięć lat później wyjechał do Niemiec, żeby opanować język niemiecki.
W 1910 przypadkowo zagrał węgierskiego skrzypka w jednoaktowym filmie „Serwus Brzezina”, od tego czasu rozpoczął karierę aktorską grając role komiczne w niemieckich filmach, używał wówczas pseudonimu „Nunek Danuky”. W krótkim czasie został pierwszoplanowym aktorem charakterystycznym, a później powszechnie znanym komikiem. Wypracował własną postać komiczną, był Nunkiem, pełnym temperamentu gentlemanem o dobrym sercu i niepoważnej aparycji. Zyskał popularność międzynarodową i był jedną z największych gwiazd wytwórni „Uranus”. Podczas I wojny światowej pochodząc z zaboru rosyjskiego miał problemy z zatrudnieniem, zaczął więc produkować filmy dla niemieckich wytwórni. W 1919 powrócił do Warszawy i ramienia UFA założył Warszawską Kinematograficzną Spółkę Akcyjną[1] oraz wybudował kinoteatr „Palace”, równocześnie kontynuował karierę aktorską.
W 1922 założył wytwórnię „Kaden-Film”; przedsiębiorstwo szybko upadło, a Danny Kaden skupił się na organizowaniu polskiego środowiska filmowego i jego struktur. Należał do grupy założycieli Polskiego Związku Przemysłowców Filmowych, którego był działaczem i gdzie zasiadał w zarządzie. Od 1935 był współwłaścicielem i dyrektorem „Atelier i Laboratorium Sfinks”[2], wybuch wojny zakończył działalność firmy.
20 października 1940 zmuszono go, aby z żoną przeniósł się do getta, gdzie zmarł lub zginął w 1942 roku.