Człowiek z Altamury
Człowiek z Altamury – szczątki kopalnego przedstawiciela rodzaju Homo, odkryte w październiku 1993 roku w jaskini Lamalunga koło Altamury we włoskiej prowincji Bari przez grupę speleologów z Centro Altamurano per le Ricerche Speleologiche[1].
Prawie kompletnie zachowany szkielet należy do osobnika, który wpadł do wnętrza jaskini, ponosząc śmierć na miejscu lub nie mogąc się z niej już wydostać[1]. Szczątki zostały następnie przykryte naciekami kalcytowymi w formie paciorków, które uwięziły je trwale we wnętrzu jaskini[1][2]. Jest to najbardziej kompletny pojedynczy szkielet człowieka kopalnego, jaki udało się znaleźć[3].
Wiek znaleziska określany jest na między 130 a 170 tysięcy lat[2][3]. Morfologicznie prezentuje on wczesne stadium ewolucyjne neandertalczyka – czaszka jest typowo neandertalska, jednak pewne szczegóły, np. wydatne łuki brwiowe, są bardziej archaiczne[3]. Z pobranego ze szkieletu fragmentu kości prawego ramienia udało się wyekstrahować DNA. Jest to najstarszy pozyskany przez paleoantropologów materiał genetyczny neandertalczyka[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Neandertalczyk. archeofil.pl. [dostęp 2015-11-24]. (pol.).
- ↑ a b c Charles Q. Choi: Oldest Neanderthal DNA Found in Italian Skeleton. livescience.com, 2015-04-10. [dostęp 2015-11-24]. (ang.).
- ↑ a b c Ten szkielet to klucz do tajemnicy neandertalczyków?. national-geographic.pl, 2015-04-16. [dostęp 2015-11-24]. (pol.).