Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Możejkach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej
Mažeikių Dievo Motinos Dangun ėmimo cerkvė
cerkiew parafialna
Ilustracja
Fasada cerkwi
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Możejki

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

Zaśnięcia Matki Bożej w Możejkach

Wezwanie

Zaśnięcia Matki Bożej

Wspomnienie liturgiczne

15/28 sierpnia

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Możejki, cerkiew”
Ziemia56°19′03,6″N 22°20′06,4″E/56,317667 22,335111

Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej – drewniana cerkiew prawosławna w Możejkach, wzniesiona w 1894. Świątynia parafialna.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Inicjatorem budowy pierwszej cerkwi w Możejkach był rosyjski kupiec Konstantin Kozłowski, który przekazał na ten cel 5 tys. rubli. Obiekt ten nosił wezwanie Świętego Ducha i po I wojnie światowej został przekazany wojsku, zaadaptowany na szkołę, a następnie zamknięty i porzucony. Prawosławni nie otrzymali zezwolenia na jego remont i ponowne otwarcie dla kultu religijnego, w tym okresie wynajmowali pomieszczenie od możejskiego zboru luterańskiego. W 1928 dawną cerkiew oddano społeczności rzymskokatolickiej.

Dopiero w 1933 prawosławni zebrali pieniądze na budowę nowej cerkwi, zachowanej do dnia dzisiejszego. Budowę wsparł rząd, przekazując część materiału budowlanego (drewno) oraz sumę 5 tys. litów. Nie udało się odzyskać ikonostasu ze starej świątyni, zamiast niego cerkiew w Możejkach otrzymała podobny obiekt z dawnej cerkwi polowej w Olicie. Do II wojny światowej społeczność prawosławna w Możejkach liczyła 379 osób.

Po II wojnie światowej, chociaż władze stalinowskie zgodziły się zarejestrować cerkiew jako czynną parafię, nie miała ona stałego duchownego opiekuna. Nabożeństwa odbywały się dwa razy w miesiącu.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Widok ogólny cerkwi

Cerkiew w Możejkach jest jednonawowa, malowana na błękitno, z dzwonnicą położoną nad przedsionkiem i prezbiterium zdobionym z zewnątrz motywem oślego grzbietu. Ponad nawą i prezbiterium znajdują się niewielkie cebulaste kopuły. Cerkiew posiada dwa kwadratowe okna w nawie oraz dwa półkoliste w prezbiterium. Również dzwonnicę wieńczy niewielka kopuła z krzyżem. We wnętrzu zachował się zabytkowy ikonostas i chorągwie cerkiewne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]