Cerkiew św. Mikołaja w Telszach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Mikołaja
Telšių Šv. Nikolajaus Stebukladario cerkvė
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Telsze

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

św. Mikołaja w Telszach

Wezwanie

św. Mikołaja

Wspomnienie liturgiczne

9/22 maja; 6/19 grudnia

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Telsze, cerkiew”
Ziemia55°59′14,2″N 22°14′40,1″E/55,987278 22,244472
Kościół rzymskokatolicki Wniebowzięcia NMP w Telszach, do 1932 cerkiew prawosławna – siedziba parafii św. Mikołaja Cudotwórcy

Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcycerkiew prawosławna w Telszach, wzniesiona w latach 1935–1938.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Parafia w Telszach istniała już w 1840. W latach 1864–1867 z polecenia generał-gubernatora wileńskiego Michaiła Murawiewa został wzniesiony nowy budynek, na fundamentach rozebranego kościoła katolickiego.

W 1923, podobnie jak w przypadku cerkwi w Rosieniach, reprezentanci rzymskokatolickiej diecezji żmudzkiej wystąpili o zwrot parceli razem z cerkwią. W 1932 wyrokiem sądowym otrzymali jedynie nakaz zwrotu ziemi lub wypłaty stosownego odszkodowania. Ostatecznie parafia prawosławna oddała katolikom budynek cerkwi, zamienionej na katolicki kościół Wniebowzięcia NMP w zamian za rekompensatę w wysokości 32 590 litów.

Na potrzeby prawosławnych mieszkańców Telsz (834 parafian w 1937) została wzniesiona nowa cerkiew, której projekt wykonał Władimir Kopyłow. Cerkiew powstawała w latach 1935–1938 i została otwarta rok później. Władze radzieckie zarejestrowały parafię w 1948.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew w Telszach wzniesiona jest na planie kwadratu z wysuniętym przedsionkiem. Nad nakrytym daszkiem wejściem do budynku znajduje się ikona patrona cerkwi oraz złocony prawosławny krzyż. Z zewnątrz obiekt jest malowany na biało, posiada po dwa półkoliste okna na bocznych ścianach kwadratowej nawy. Całość wieńczy pojedyncza kopuła zwieńczona krzyżem.

We wnętrzu zachował się trzyrzędowy ikonostas.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]