Boris Bieszczew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Bieszczew
Борис Бещев
Pełne imię i nazwisko

Boris Pawłowicz Bieszczew

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1903
Wielikoje

Data śmierci

27 maja 1981

minister komunikacji ZSRR
Okres

od 1948
do 1977

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR)

Boris Pawłowicz Bieszczew (ros. Борис Павлович Бещев, ur. 15 lipca?/28 lipca 1903 we wsi Wielikoje k. Rostowa w guberni jarosławskiej, zm. 27 maja 1981 w Moskwie) – radziecki polityk, minister komunikacji ZSRR (1948–1977), Bohater Pracy Socjalistycznej (1959).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Skończył szkołę w rodzinnej wsi, w 1919 przeniósł się na Powołże, gdzie był uczniem telegrafisty i telegrafistą kolejowym na KOlei SamarskoZłatoustskiej (obecnie miasto Oktiabrsk). W latach 1921–1923 instruktor powiatowego komitetu Komsomołu w Syzraniu, później ponownie telegrafista kolejowy, od 1927 członek WKP(b), od 1930 w Leningradzie, gdzie ukończył Instytut Inżynierów Transportu Kolejowego. W latach 1935–1936 był inżynierem i pomocnikiem szefa stacji, a 1936–1937 rewizorem-dyspozytorem i zastępcą szefa wydziału Centralnego Zarządu Ruchu Ludowego Komisariatu Komunikacji Drogowej. Od listopada 1937 do 1940 szef Kolei Ordżonikidzewskiej, w latach 1940–1941 szef Kolei Oktiabrskiej, od 30 czerwca 1941 do 1942 pełnomocnik Ludowego Komisariatu Komunikacji Drogowej na Froncie Leningradzkim, w 1942 pełnomocnik tego komisariatu kolejno na Kolei Północnej, Oktiabrskiej, Jarosławskiej i Kalinińskiej, 1942–1944 szef Kolei im. Waleriana Kujbyszewa, 1944–1946 szef Zarządu Ruchu Ludowego Komisariatu Połączeń Drogowych ZSRR. Od grudnia 1944 zastępca, od marca 1946 I zastępca ludowego komisarza/ministra, a od 5 czerwca 1948 do 14 stycznia 1977 minister komunikacji ZSRR, następnie na emeryturze.

Od 14 października 1952 do 23 lutego 1981 członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 4 do 9 kadencji.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]