Bolesław Pawłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Pawłowicz
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1917
Piotrogród

Data i miejsce śmierci

16 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Konwent Organizacji Niepodległościowych
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Bolesław Pawłowicz (ur. 13 kwietnia?/26 kwietnia 1917 w Piotrogrodzie, zm. 16 września 1944 w Warszawie) – polski prawnik, uczestnik obrony Warszawy podczas kampanii wrześniowej, w powstaniu warszawskim żołnierz pułku „Baszta” Armii Krajowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Witolda i Jadwigi z d. Gieysztor. Od wrze­śnia 1926 uczęsz­czał do Gim­na­zjum To­wa­rzy­stwa Szko­ły Ma­zo­wiec­kiej, któ­re ukoń­czył 28 maja 1935. W paździer­ni­ku 1935 roz­po­czął stu­dia praw­ni­cze na Uni­wer­sy­te­cie War­szaw­skim. Ja­ko gim­na­zja­li­sta nale­żał do Or­ga­ni­za­cji Pra­cy Oby­wa­tel­skiej Mło­dzie­ży „Straż Przed­nia”. Współ­pra­co­wał z gru­pą sku­pio­ną wo­kół pi­sma „Kuź­nia Mło­dych”, od 1938 – z po­wsta­łą wów­czas „Or­ką na Ugo­rze”[1]. Pod­czas stu­diów dzia­łał w Le­gio­nie Mło­dych. W konspiracji od końca 1939 roku. Był jednym z pierwszych żołnierzy pułku „Fabryka” (przyszłej „Baszty”). Pełnił funkcję sekretarza Wydziału Politycznego ZG Konwentu Organizacji Niepodległościowych. Do je­go za­dań na­le­ża­ło in­for­mo­wa­nie po­zo­sta­łych przy­wód­ców KON o sy­tu­acji w pod­zie­miu, or­ga­ni­za­cja spo­tkań z przed­sta­wi­cie­la­mi in­nych ugru­po­wań kon­spi­ra­cyj­nych, De­le­ga­tu­ry Rzą­du RP i KG AK, znaj­do­wa­nie lo­ka­li konspiracyjnych na te spo­tka­nia oraz kon­fe­ren­cje KON, pro­wa­dze­nie i prze­cho­wy­wa­nie pro­to­ko­łów z po­sie­dzeń władz KON. Za­miesz­czał artyku­ły w pi­smach „Myśl Pań­stwo­wa” i „Ty­dzień”, współ­re­da­go­wał biu­le­tyn „IPP” (In­for­ma­cja Po­li­tycz­no­-Pr­as­owa) i tek­sty pro­gra­mo­we KON, or­ga­ni­zo­wał na­słuch ra­dio­wy[2]. Współpracował również z Kierownictwem Walki Cywilnej w Podwydziale Akcji „N” Biura Informacji i Propagandy Armii Krajowej.

Zginął w powstaniu warszawskim podczas bombardowania lokalu placówki informacyjnej i radiowej przy ul. Żurawiej 4 dnia 16 września 1944. Pośmiertnie awansowano go do stopnia podporucznika czasu wojny. Został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gałęzowski 2005 ↓, s. 493–494.
  2. Gałęzowski 2005 ↓, s. 495–496.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Pawłowicz Bolesław. W: Marek Gałęzowski: Wierni Polsce. Ludzie konspiracji piłsudczykowskiej 1939-1947. Warszawa: LTW, 2005. ISBN 979-83-88736-65-9.